Сейм ‘саслоўна-прадстаўнічы орган у Рэчы Паспалітай’ (ТСБМ), се́ймік ‘зборка дэлегатаў ВКЛ перад сеймам у Варшаве’ (ТСБМ), се́юм ‘бяседа’ (Сл. Брэс.), сеймікаваць ‘радзіцца, меркаваць’ (Сцяшк. Сл.), сеймікава́цца ‘раіцца, дагаворвацца’ (стаўб., Нар. сл.), сэймікава́цца ‘тс’ (Скарбы), посемова́ць ‘параіцца’ (Сл. Брэс.). Ад ст.-бел.сеймъ, сэймъ, съемъ ‘тс’ з польск.sejm ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 34). Гл. сойм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
штабм.
1.вайск. Stab m -(e)s, Stäbe; Háuptquartier n -s, -e;
генера́льны штаб Generálstab m;
2.перан. (кіруючыорган) Stab m, führendes Orgán
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сіно́д
(гр. synodos = сход)
1) вышэйшы калегіяльны орган праваслаўнай рускай царквы з 1721 да 1917 г., зараз — дарадчы орган пры патрыярху Маскоўскай і ўсёй Русі;
2) сход духоўных і свецкіх асоб для вырашэння спраў пратэстанцкай царквы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АФІЦЫЁЗ
(ад лац. officiosus паслужлівы),
1) друкаваны орган, які фармальна не звязаны з урадам, але на справе праводзіць яго палітыку.
2) Тэрмін, які выкарыстоўваецца пры вызначэнні людзей афіц. Колаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
апапле́ксія
(гр. apopleksia)
раптоўнае кровазліццё ў які-н.орган, часцей у галаўны мозг (гл.інсульт).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
архего́ній
(ад гр. arche = пачатак + gone = нараджэнне)
жаночы палавы орган мохападобных, папарацепадобных і голанасенных раслін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дырэ́кцыя
(польск. dyrekcja, ад лац. directio = кірунак)
кіруючы орган прадпрыемства, установы на чале з дырэктарам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пнеўматафо́р
(ад гр. pneuma, -atos = дыханне + -фор)
орган гідрастатычнай раўнавагі сіфанафор у выглядзе надзьмутага пузыра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ГЕАТРАПІ́ЗМ
[ад геа... + трапізм(ы)],
здольнасць органаў раслін прымаць пэўнае становішча пад уплывам зямнога прыцяжэння. Адрозніваюць 3 тыпы геатрапізму: сапраўдны, калі орган (гал. корань) расце прама ўніз; адмоўны, калі орган (гал. сцябло) расце прама ўверх; папярочны, калі орган стараецца заняць гарыз. становішча. Калі ў выніку знешніх уздзеянняў расліна выведзена з уласцівага ёй становішча (напр., сцябло павалена ветрам, пад корань трапіў камень), тады ў маладой ч. расліны адбываецца выгін і яна зноў правільна арыентуецца. Геатрапічныя выгіны звязаны з ростам расліны і адбываюцца таму, што ў сцёблах, выведзеных з верт. становішча, ніжні бок пачынае расці хутчэй, а верхні запавольвае рост. Неаднолькавая скорасць росту верхняга і ніжняга бакоў сцёблаў, якія размешчаны гарызантальна, звязана з перамяшчэннем пад уздзеяннем сілы цяжару аўксінаў на ніжні бок сцябла або кораня. Некат. расліны, якія закончылі рост, не здольныя да геатрапічных выгінаў.