пасла́нне, ‑я, н.

1. Пісьмовы зварот да каго‑н.; пісьмо. Але стрымала мяне пошта дальняя, Мяжа-граніца, а перад усім Я не асмеліўся пасланне прывітальнае Слаць з асабістым клопатам сваім. Танк. І ўвесь наступны тыдзень Славік быў заняты тым, што пісаў Шашы пісьмы. Увогуле ён не любіў пісаць. А тут штодня сачыняў даўжэзныя пасланні. Шамякін.

2. Літаратурны твор у форме звароту да каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́ган

(англ. slogan = лозунг, дэвіз)

1) кароткі лозунг, які выражае пэўны погляд або рэкламуе тавар;

2) сціслая, лёгка ўспрымальная фармуліроўка рэкламнай ідэі;

3) аднастайны, шаблонны гутарковы зварот, банальная лозунгавая фраза.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апеля́цыя ж.

1. юрыд. Berfung f -, -en;

пада́ць апеля́цыю Berfung inlegen;

2. (зварот) Appll m -(e)s, -e;

апеля́цыя да грама́дскай ду́мкі Appll an die öffentliche Minung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пу́йка неадабр. ’пра малога непаслухмянага хлопца’, ’недаразвіты хлопец, дурань’ (брасл., міёр., Праблемы фінал., 92). Непакупны (там жа) выводзіць з лат. риіка ’хлопчык’; гл. таксама Непакупны, Мовознавство, 1969, 3, 24; Лаўчутэ, Балтизмы, 71, дзе звяртаецца увага на запазычанне латышскага слова з эст. poeg (Фрэнкель, 661). Здзіўляе фармальнае і семантычнае падабенства да балг. пу́йка ’індычка’ і ’дурны чалавек’, ’зварот да прыяцеля’, серб.-харв. пгцка ’тс’, апошнія выводзяцца з рум. pulu (< лац. pullus ’маладзей’, мяркуемая праформа *pullius), гл. БЕР, 5, 846.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мадо́нна

(іт. madonna)

1) старадаўні зварот да жанчыны ў Італіі;

2) божая маці, Багародзіца ў католікаў і яе выява ў скульптуры і жывапісе;

3) перан. жанчына, якая ўяўляецца ўвасабленнем прыгажосці і нявіннасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сіне́кдаха

(гр. synekdoche, ад syn = разам + ekdoche = перайманне)

разнавіднасць метаніміі, стылістычны прыём, калі назва часткі, прыватнага выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот, а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэве́рсія

(лац. reversio = зварот)

1) вяртанне маёмасці ранейшаму ўладальніку;

2) перадача ў заставу вэксаля для атрымання пазыкі;

3) змена напрамку руху рабочых частак машыны на адваротны;

4) тое, што і атавізм 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шляхе́цтва, ‑а, н.

1. Тое, што і шляхта. Не толькі ў Віркуцці, але і шмат па якіх маёнтках акупаванага Палесся ладзілі паны пышныя банкеты польскаму афіцэрству. Польскае шляхецтва перажывала мядовы месяц адраджэння свае дзяржаўнасці, зварот да жыцця, здзяйсненне гадаваных вякамі надзей. Колас. // Прыналежнасць да шляхты. [Сяргей:] — Эх, Васіль! Шляхецтва гэтае і бацькоў нашых атруціла і ў нас атруты ўліло... Чарнышэвіч.

2. Назва дваранства, пашыраная ў Расіі першай паловы 18 ст.

[Польск. szlachectwo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апеля́цыя

(лац. appellatio)

1) юр. абскарджанне рашэння суда ў больш высокай судовай інстанцыі з мэтай перагляду справы (параўн. касацыя 1);

2) зварот з просьбай, з заклікам аб чым-н. (напр. а. да грамадскай думкі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

све́тласць ж. (зварот)

1. Magnifiznz f -, -en; uere [ure] Magnifiznz (да рэктара ВНУ, обер-бургамістра);

2. гіст. uer [ure] Drchlaucht [Durchlucht] (да князя, княгіні); uer [ure] Whlgeboren (ваша благароддзе); ure Eminnz (да кардынала)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)