дэндро́ідны

(ад гр. dendron = дрэва + -оід)

дрэвападобны, які галініцца, як дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

драко́нов драко́наў;

драко́ново де́рево бот. драко́нава дрэ́ва;

драко́нова кровь (древесная смола) драко́нава кроў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

леси́на ж., обл.

1. (дерево) дрэ́ва, -ва ср.;

2. (бревно) бервяно́, -на́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

точи́ть​II несов. (делать дыры, изъяны) тачы́ць;

червь то́чит де́рево чарвя́к то́чыць дрэ́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

tree

[tri:]

1.

n.

1) дрэ́ва -а n.

2) радаво́днае дрэ́ва

2.

v.t. treed, treeing

1) расьця́гваць (чараві́к) на кало́дцы

2) заганя́ць на дрэ́ва

The cat was treed by a dog — Саба́ка загна́ў ката́ на дрэ́ва

3.

v.i.

хава́цца на дрэ́ве, уцяка́ць на дрэ́ва

•

- up a tree

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mandarynka

ж. мандарын (дрэва і плод)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каржакава́ты, -ая, -ае.

1. Пра дрэва: нізкі, з тоўстым сукаватым ствалом.

К. дуб.

2. Невысокі, шыракаплечы, моцнага целаскладу (пра чалавека, яго постаць).

|| наз. каржакава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

накшта́лт, прыназ. з Р.

Спалучэнне з прыназоўнікам «накшталт» выражае параўнальныя адносіны: указвае на прадмет, з’яву, прымету, да якіх падобны якія-н. прадметы, з’явы.

Нешта н. дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

парахня́, -і́, ж.

Дробныя, як пясок, сухія рэшткі сапрэлага або паточанага шашалем дрэва.

Бярвенне абярнулася на парахню.

П. сыплецца з каго-н. (вельмі стары; разм., пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ско́бля, -і, мн. -і, -яў, ж.

Інструмент для акорвання і габлявання дрэва ў выглядзе паўкруглага ляза з дзвюма ручкамі на канцах; струг.

|| прым. ско́блевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)