разлічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., каго-што і з дадан. сказам.

1. Правёўшы падлік, вылічэнне, вызначыць размер, колькасць чаго‑н. Разлічыць кошт будаўніцтва. Разлічыць выдаткі. □ [Сініцкі:] — Як мага больш сеяць раілі партызаны, бо ў той час вельмі цяжка было разлічыць, колькі і як удасца пасеяць наступнай вясной. Залескі. // Зрабіць тэхнічны або матэматычны разлік чаго‑н. Разлічыць канструкцыю. □ «Набат» нечакана зноў пачаў адхіляцца ўбок ад той крывой, якую разлічылі электронныя машыны. Шыцік. // на каго-што (звычайна ў форме дзеепрым. зал. пр.). Прызначыць, зрабіць прыгодным, годным для каго‑, чаго‑н. Кніга разлічана на спецыялістаў сельскай гаспадаркі. Стадыён разлічаны на тры тысячы месц. □ Усё тыя ж густыя акацыі [у Пінску], нібы ў Адэсе.. Той жа трывалы і гладкі тарцовы брук, разлічаны на доўгія гады. В. Вольскі.

2. і без дап. Прадугледзець усё неабходнае для дасягнення жаданага выніку. Аднак жа .. [Мішурын] не разлічыў сваіх сіл і к канцу другога дня пачаў адчуваць вялікую стомленасць. Чорны. // Прыйсці да вываду, вызначыць, рашыць. Петрык разлічыў правільна. Як толькі ён скончыў чытаць, усе загаманілі: — Вось які бацька ў Петрыка. Жычка.

3. Выдаць зарплату. Калгаснікаў разлічылі за летнія месяцы. // Выдаўшы запрацаваныя грошы, звольніць. [Артур:] — Мяне разлічылі з завода ў Рызе хутка пасля твайго арышту. Гартны.

4. Правесці разлік у страі.

5. на што, для чаго (звычайна ў форме дзеепрым. зал. пр.). Зрабіць што‑н. для таго, каб выклікаць пэўную рэакцыю, вынікі. Кожны .. рух [Стэфкі], кожны смяшок, кожны бліск вачыма і зубамі быў разлічаны на эфект. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rutsch

m -es, -e

1) геал. апо́ўзень, зрушэ́нне

2) разм. прагу́лка, вы́лазка;

éinen ~ máchen зрабі́ць вы́лазку, адпра́віцца за го́рад;

glücklichen ~! шчаслі́вай даро́гі!;

glücklichen ~ ins Néujahr жарт. з Но́вым го́дам!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verhíndern

vt прадухіля́ць (няшчасце); затрыма́ць (каго-н., што-н.); разла́джваць (планы); (an D) зрабі́ць немагчы́мым, перашкаджа́ць (каму-н., у чым-н.)

ich bin díenstlich verhíndert — мяне́ затры́мліваюць службо́выя спра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verzwéiflung

f - ро́спач, адча́й

in [vor, aus] ~ etw. tun* — зрабі́ць што-н. у [ад] ро́спачы [з адча́ю]

in ~ kómmen* — прыйсці́ ў ро́спач

j-n zur ~ bríngen* — прыво́дзіць каго́-н. у адча́й, даво́дзіць да адча́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

связа́ть сов.

1. прям., перен. звяза́ць, мног. пазвя́зваць;

связа́ть концы́ верёвки звяза́ць (пазвя́зваць) канцы́ вяро́ўкі;

связа́ть кого́-л. обеща́нием звяза́ць каго́-не́будзь абяца́ннем;

связа́ть одно́ явле́ние с други́м звяза́ць адну́ з’я́ву з друго́й;

связа́ть стропи́ла плотн. звяза́ць кро́квы;

2. (изготовить вязкой) звяза́ць, мног. пазвя́зваць, зрабі́ць, мног. парабі́ць;

связа́ть чуло́к звяза́ць (зрабі́ць) панчо́ху;

◊

связа́ть (кого-л.) по рука́м и нога́м звяза́ць (каго-небудзь) па рука́х і нага́х;

связа́ть себе́ ру́ки звяза́ць сабе́ ру́кі;

он двух слов не мо́жет связа́ть ён двух слоў не мо́жа звяза́ць;

связа́ть концы́ с конца́ми звяза́ць канцы́ з канца́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

najechać

najecha|ć

зак.

1. наехаць;

~ć na słup — наехаць на слуп;

2. зрабіць (учыніць) набег (напад);

Tatarzy ~li Polskę — татары зрабілі набег на Польшчу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

konsekwencja

konsekwencj|a

ж.

1. кніжн. вынік; наступства;

w ~i — у выніку;

mieć przykre ~e — мець непрыемныя наступствы;

wyciągnąć ~ę — зрабіць высновы;

2. паслядоўнасць; настойлівасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywieść

зак.

1. вывесці;

2. зрабіць выснову; вывесці; заключыць;

3. вывесці; даказаць;

wywieść z błędu — растлумачыць (паказаць) каму яго памылку;

wywieść w pole — ашукаць, абдурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zniżyć się

зак.

1. знізіцца; панізіцца;

2. зрабіць ласку;

3. прынізіцца, прынізіць сябе;

4. (пра сонца, месяц і да т.п.) схіліцца, скаціцца;

гл. zniżać się

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прысвяці́ць, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак.

1. каго-што. Прызначыць каму‑, чаму‑н., для каго‑н., якой‑н. дзейнасці. Прысвяціць жыццё мастацтву. □ Надзея рашыла прысвяціць сябе любімай справе, якой так і не здолеў аддацца яе муж. Васілёнак. // што. Затраціць, выкарыстаць на што‑н. Другую палавіну дня напярэдадні адлёту касманаўты прысвяцілі развітанню з Масквой. Шыцік. Некалькі вечароў прысвяціў ксёндз Пацейкоўскі, каб улажыць казанне на першае набажэнства. Колас. У клас Віктар Паўловіч прыйшоў узбуджана вясёлы, увесь урок прысвяціў падагульненню. Шамякін. // што. Напоўніць пэўным зместам, зрабіць адпаведным якой‑н. тэме, якім‑н. пытанням. Чарговыя свае заняткі Зіна прысвяціла чытанню новых рашэнняў партыі і ўрада аб уздыме сельскай гаспадаркі. Кавалёў.

2. што. Зрабіць, стварыць што‑н. у гонар каго‑, чаго‑н., прызначыць каму‑, чаму‑н. (звычайна мастацкі твор) як знак павагі, пашаны да каго‑н. Прысвяціць раман памяці маці. Прысвяціць рэкорд гадавіне Кастрычніка. □ Перад ад’ездам на фронт .. [Пасмітны і Лыкоўскі] прысвяцілі адзін аднаму свае вершы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)