Паштэ́т ’страва, працёртая да пастападобнага стану’ (ТСБМ), ст.-бел. паштэтъ ’тс’ (1645 г.) запазычана са ст.-польск. pasztet ’тс’, якое з ням. Pastete ’тс’, ’піражок’ (Брукнер, 398; Булыка, Лекс. запазыч., 116) < італ. pastetto ’тс’ (Даль, 3, 63). Апошнія разам са ст.-франц. pastée (> франц. pâté) узыходзяць да с.-лац. pastāta ’ежа з мяса, загорнутага ў цеста’ (Клюге₁₂, 434).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інвентарыза́цыя

(ням. Inventarisation, ад п.-лац. inventarium = вопіс)

перыядычная праверка наяўнасці і стану маёмасці прадпрыемства, установы, арганізацыі шляхам падліку, вопісу яе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

трагі́зм

(фр. tragisme, ад гр. tragikos = трагічны)

1) трагічная аснова мастацкага твора;

2) безвыходнасць, цяжкасць душэўнага стану, што прыводзіць да катастрофы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

состоя́ние ср.

1. (пребывание) знахо́джанне, -ння ср.;

состоя́ние в ка́дровых войска́х знахо́джанне ў ка́дравых во́йсках;

2. (положение) стан, род. ста́ну м.;

быть в состоя́нии войны́ с ке́м-л. быць у ста́не вайны́ з кім-не́будзь;

состоя́ние промы́шленности стан прамысло́васці;

состоя́ние здоро́вья стан здаро́ўя;

газообра́зное состоя́ние вещества́ газападо́бны стан рэ́чыва;

находи́ться в образцо́вом состоя́нии знахо́дзіцца ва ўзо́рным ста́не;

прийти́ в него́дное состоя́ние стаць непрыда́тным, прыйсці́ ў непрыда́тны стан;

3. (звание, социальное положение) уст. стан, род. ста́ну м.;

лю́ди вся́кого состоя́ния лю́дзі ўся́кага (усяля́кага) ста́ну;

4. (имущество) уст. маёмасць, -ці ж., бага́цце, -цця ср.;

небольшо́е состоя́ние невялі́кая маёмасць, невялі́кае бага́цце;

сколоти́ть состоя́ние сабра́ць бага́цце;

челове́к с состоя́нием бага́ты чалаве́к;

5. (настроение, самочувствие) стан, род. ста́ну м., настро́й, -ро́ю м.;

состоя́ние восто́рга стан захапле́ння;

◊

быть в состоя́нии магчы́, мець магчы́масць (мажлі́васць).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эксэ́ргія

(ад экс- + гр. ergon = работа)

найбольшая работа, якую можа выканаць фізічная сістэма пры пераходзе з дадзенага стану ў стан раўнавагі з навакольным асяроддзем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ver=

неаддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) паступовае спыненне дзеяння або стану: verblühen адцвіта́ць

2) няўдалы вынік дзеяння: versálzen перасалі́ць

3) дзеянне, супрацьлеглае значэнню бяспрэфікснага дзеяслова: veráchten пагарджа́ць

4) змяненне месцазнаходжання або стану рэчы: verlágern перамяшча́ць, пераво́дзіць; verbéssern папраўля́ць, паляпша́ць

5) аддаленне: verréisen ад’язджа́ць, выязджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

conversion [kənˈvɜ:ʃn] n.

1. (from, into) ператварэ́нне, перахо́д (з аднаго стану ў іншы), пераво́д, змяне́нне;

conversion from yards into metres перахо́д ад я́рдаў да ме́траў;

the conversion of a house into flats перабудо́ва до́ма ў кватэ́ры

2. (from, to) схіле́нне (да якой-н. веры), перахо́д (у іншую веру)

3. канве́рсія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

retire [rɪˈtaɪə] v.

1. (from) пайсці́ на пе́нсію; пайсці ў адста́ўку;

He had to retire early from his post because of poor health. Ён быў вымушаны рана пакінуць пасаду з-за дрэннага стану здароўя.

2. sport пакі́нуць по́ле; сысці́ з дыста́нцыі

3. fml адыхо́дзіць, адасабля́цца

4. mil. адыхо́дзіць, адступа́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абле́гчыся, ‑ляжацца; зак.

Разм.

1. Абаперціся, усперціся. Ён [Ткачук] грузна аблёгся на наш хісткі столік, добра зацягнуўся цыгарэтай. Быкаў.

2. Прыйсці да звычайнага стану рэчаў; уладкавацца. І прыйшлі дамоў з такім пачуццём, нібы ўсё ўжо больш-менш добра, усё сяк-так абляглося, стала на сваё месца. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіназды́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Бесперапыннае фатаграфаванне на кінаплёнку шэрагу паслядоўных кадраў, якія адлюстроўваюць фазы руху аб’екта ці змену яго стану.

•••

Панарамная кіназдымка — спосаб кіназдымкі, пры якім паступова паварочваюць кіназдымачны апарат вакол вертыкаяьнай або гарызантальнай восі для ахопу бесперапыннай здымкай вялікай прасторы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)