2. Сухажылле, якое змацоўвае асобныя часткі шкілета, асобныя органы цела.
Расцяжэнне звязак.
Галасавыя звязкі.
3. У граматыцы: дапаможнае слова, якое ўтварае частку выказніка.
|| прым.звя́зачны, -ая, -ае (да 3 знач.) ізвя́зкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ро́йна ’разам’ (карэліц., Сцяшк. Сл.), ро́йны ’густы’ (Яруш.). Да рой1 у выніку пераносу семантыкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
together[təˈgeðə]adv.
1.ра́зам, супо́льна;
gather/get together збіра́ць; збіра́цца
2. адна часо́ва, аднача́сна
3. бесперапы́нна, безупы́нна, няспы́нна, за́пар
♦
together with у дада́так (да чаго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
канспіраты́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць канспіратыўнага. Але, з другога боку, нам абрыдзела наша стоенасць і канспіратыўнасць. Капітан Мазурэнка патрабуе, каб мы [разведчыкі] не сыходзіліся разам.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
maybe
[ˈmeɪbi]
adv.
магчы́ма, мо́жа
Maybe you’ll have better luck next time — Мо́жа насту́пным ра́зам будзеш мець больш уда́чы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
блок-дыягра́ма
(ад блок + дыяграма)
перспектыўны малюнак участка зямной паверхні разам з яго геалагічным разрэзам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
камплана́рны
(ад лац. com = разам + planum = плоскасць)
мат.к-ыя вектары — вектары, паралельныя адной плоскасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
палеабіяцэно́з
(ад палеа- + біяцэноз)
прыродная сукупнасць арганізмаў, якія жылі разам і захаваліся ў выкапнёвым стане.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фосфапратэі́ды
(ад фосфар + пратэіды)
складаныя бялкі, пры расшчапленні якіх разам з амінакіслотамі вызваляецца фосфарная кіслата.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ По́спал ’разам, побач, сумесна, супольна’ (глус., Янк. Мат.: Байк. і Некр.), ’запар’ (мус., Янк. Мат.; калінк., З нар. сл.), поснасць ’тс’, ’папалам’ (Гарэц., Др.-Падб., Нас.; віл., Сл. ПЗБ; стол., Сл, Брэс.), посполь, посполь ’запар, падрад’ (ТС; дзятл., Сцяшк. Сл.), ’скрозь’ (ТС), ст.-бел.посполу ’разам, супольна, сумесна’ і ’побач’ (Сл. Скар.), укр.пасіі іл / поспіль ’тс’. польск.pospał, pospałem, pospolnie ’разам, агулам’, ст.-польск.pospołu ’тс’ (з XIV ст.), н.-луж.pospał, pospołu, ъ‑луж. pospołu ’тс’. чэш.pospolu ’тс’. Вытворнае ад *polь ’палова’ > *уь/эо/ъ ’палова ад цэлага, род, пол (мужчынскі, жаночы)’, параўн. славен.spoi ’тс’. У першасным значэнні — ’злучэнне дзвюх палавінак разам, спалучэнне, размяшчэнне іх побач’, параўн. супольны ’агульны’. Адвербіялізаваны субстантыў. Булыка (Запазыч., 255) лічыць ст.-бел.посполу запазычаннем з польск.pospołu, сумнеўна.