date2 [deɪt] v.

1. датава́ць

2. старэ́ць, выхо́дзіць з ужы́тку

3. сустрака́цца, прыхо́дзіць на спатка́нне

date back [ˌdeɪtˈbæk] phr. v. (to) браць пача́так ад, адно́сіцца да (быць звязаным з пэўным перыядам)

date from [ˌdeɪtˈfrɒm] phr. v.= date back

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

элеме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Састаўная частка чаго-н.; кампанент.

Культура складаецца з многіх элементаў.

2. Доля, некаторая частка ў складзе чаго-н.

Інтэрнацыянальныя элементы ў беларускай тэрміналогіі.

3. мн. Асновы, пачатак чаго-н. (кніжн.).

Элементы матэматыкі.

4. Пра чалавека, асобу як члена якой-н. сацыяльнай групы.

Прагрэсіўныя элементы грамадства.

5. Простае рэчыва, якое не раскладаецца на састаўныя часткі звычайнымі хімічнымі метадамі (спец.).

Перыядычная сістэма элементаў (Мендзялеева).

6. Хімічная крыніца электрычнага току.

Гальванічны э.

|| прым. элеме́нтны, -ая, -ае (да 1 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зако́н ’устанаўленне’. Рус., укр. зако́н, польск. zakon ’царкоўная арганізацыя’, уст. ’закон’, серб.-луж. zákon ’закон’, чэш., славац., славен. zákon, серб.-харв. за́кон, балг. зако̀н, макед. закон ’тс’. Ст.-слав. законъ ’закон, парадак’. Ст.-рус., ст.-бел. законъ ’закон, парадак, устанаўленне’. Прасл. імя, суадноснае па чаргаванню галоснага ў корані з začęti < *za‑ken‑liza‑kon‑ъ (параўн. кон, канец, пачатак). Копечны, Zákl. zásoba, 421; Мейе, Études, 218; Фасмер, 2, 75; Шанскі, 2, З, 38. Не зусім ясны семантычны ход спрабаваў тлумачыць Махэк₂, 709: «ад нейкага za‑kon‑ati ’станавіць’», што можна прыняць. Іншая версія, БЕР, 1, 592: прасл. zakanъ > ’пачатак, аснова, прынцып’. С.-грэч., рум., алб. запазычылі слова zakon у знач. ’звычай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hairline

[ˈherlaɪn]

1.

n.

1) лі́нія валасо́ў на галаве́

receding hairline — пача́так лы́сіны

2) цяню́сенькая лі́нія

3) ткані́на ў дро́бную пало́ску

2.

adj.

ве́льмі ву́зенькі; ве́льмі блі́зкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гамбі́т

(фр. gambit, ад іт. dare il gambetto = зрабіць падножку)

пачатак шахматнай партыі, у якой ахвяруюць пешку ці фігуру для забеспячэння пазіцыйнай і тактычнай перавагі (ферзевы г.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Finis ab origine pendet

Канец залежыць ад пачатку.

Конец зависит от начала.

бел. Добры запеў ‒ усяму парадак. Які пачатак, такі і канчатак.

рус. У хорошего почина хороший конец. Хорошее начало ‒ залог успеха. Путное начало приводит к путному концу. Каково начало, таков и конец.

фр. Qui bien commence bien avance (Кто хорошо начинает, тот хорошо продвигается).

англ.

нем. Anfang gut, alles gut (Хорошее начало ‒ всё хорошо). Wer’s links anfängt, dem geht’s links (Кто плохо начал, тот плохо и кончит).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Леваты́ва ’клісцір’ (Нас.), ’клізма’ (бяроз., Выг.). Запазычана з польск. lewatywa ’тс’ (пачатак XIX ст.), якое было ўтворана паводле франц. lavement ’тс’, англ. lavement ’упрыскванне’ < лац. lavāre ’мыць’, с.-лац. lavativus ’для мыцця’, lavatio ’мыццё, паласканне’. Ле‑ замест ла‑ ў выніку ад’ідэацыі лац. levātiō ’аблягчэнне, палягчэнне’ (Слаўскі, 4, 188).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трытату́шка, тарадэ́йка (гл.) ‘пустабрэх, які многа гаворыць’ (Мат. Маг. 2). Ад гукапераймання тра-та-та (гл.); пачатак слова можа быць звязаны з польск. tryt ‘драўляная педаль у машынах’ (у тым ліку ў калаўротку), стук якой падобны да тарахцення, балбатні, што з ням. Tritt < Trittbrett (an Maschinen), гл. Вінцэнц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hostility [hɒˈstɪləti] n.

1. (to/towards) варо́жасць, антагані́зм;

There was open hostility between the two sides. Паміж двума бакамі была непрыхаваная варожасць.

2. pl. hostilities fml вае́нныя дзе́янні;

an outbreak/a cessation of hostilities пача́так/заканчэ́нне вае́нных дзе́янняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

threshold [ˈθreʃhəʊld] n.

1. паро́г, cross the threshold пераступа́ць паро́г

2. пача́так, пярэ́дадзень;

on the threshold of a new era на пача́тку но́вай э́ры;

on the threshold of war на мяжы́ вайны́;

the threshold of sensitivity паро́г адчува́льнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)