дзюралюмі́ній, дзюра́ль

(ад лац. durus = цвёрды + алюміній)

лёгкі і трывалы сплаў алюмінію і медзі з прымессю марганцу, магнію, крэмнію і іншых хімічных элементаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

во́блачка, ‑а, н.

1. Памянш.-ласк. да воблака; невялікае воблака. Дзе-нідзе плывуць, нібы рассыпаныя кудзелі воўны, воблачкі. Бядуля. Над каўшом выбухнула лёгкае воблачка дыму. Карпаў.

2. перан. Лёгкі цень праяўлення настрою, думкі, стану і пад. На твары непрыкметна ні хмурынкі, ні воблачка думак. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пады́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым і без дап.

Дыхаць некаторы час. Падыхаць свежым паветрам.

падыха́ць, ‑а́е; незак.

Злёгку павяваць, дзьмуць. Падыхаў лёгкі восеньскі вецер, і сонца нехаця варочалася ў густых, цяжкаватых воблаках. Скрыган. / у безас. ужыв. З поля падыхала прыемным, мяккім ветрыкам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slumber

[ˈslʌmbər]

1.

v.i.

1) спаць; драма́ць

2) быць бязьдзе́йным (пра вулька́н)

2.

n.

1) лёгкі сон

2) бязьдзе́йны стан

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

brush​1 [brʌʃ] n.

1. шчо́тка; памазо́к;

shine with a brush начышча́ць шчо́ткаю да бля́ску

2. чы́стка (адзення);

give a brush чы́сціць

3. пэ́ндзаль;

Turner’s magic brush чаро́ўны пэ́ндзаль Тэ́рнера

4. лёгкі до́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slight [slaɪt] adj.

1. лёгкі, невялі́кі, нязна́чны;

a slight cold лёгкая прасту́да;

a slight mistake нязна́чная памы́лка

2. то́нкі; шчу́плы; кво́лы;

a slight girl то́ненькая дзяўчы́нка

♦

not in the slightest ні кро́пелькі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

minor​2 [ˈmaɪnə] adj.

1. нязна́чны, другаразра́дны;

a minor role нязна́чная ро́ля

2. несур’ёзны; лёгкі (пра хваробу, рану, аперацыю)

3. міно́рны, су́мны;

The novel ends on a minor note. Раман заканчваецца на мінорнай ноце.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

за́кід, ‑у, М ‑кідзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. закідваць ​2 — закінуць (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Напамінанне, лёгкі папрок. Нельга было сказаць, каб цэх працаваў блага: план ён не толькі выконваў, але і перавыконваў. Ніхто б не мог зрабіць за гэта закіду. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азі́міна, ‑ы, ж.

Пасевы, усходы азімых збожжавых культур. Негарачае асенняе сонца лашчыць пажоўклыя бярозавыя гаі, шырокія вагоны зялёнай азіміны. Навуменка. Варанецкі схадзіў на поле азіміны, паглядзеў, ці добра яна ўрунела. Дуброўскі. Лёгкі подых ветру даносіць з поля ледзь чутны водар спелай азіміны і салодкі пах грэчкі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазу́рка ​1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Польскі нацыянальны танец з трохдольным тактам, а таксама музыка да гэтага танца. Пальцы Скашынскага забарабанілі па стале жвавей. Яны выстуквалі лёгкі матыў мазуркі. Чарнышэвіч. // Музычны твор у рытме гэтага танца. Мазуркі Шапэна.

[Ад польск. mazurek.]

мазу́рка ​2,

гл. мазуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)