Вірлы мн. л., зневаж. ’вочы ’ (Жд. , 1; докш. , Янк. Мат. ; дзісн. , Нар. сл. ). Да ві́ рла (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тапарашчы́ ць ’вырачаць’, тапара́ шчыцца ’выпучваць вочы ’, ’тырчаць’, ’упірацца’ (віл. , Стан. ). Магчыма, кантамінацыя тапоршчыць (гл.) і тарашчыць , гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апу́ хнуць сов. у́ хнуть; вспу́ хнуть;
гу́ бы ~хлі — гу́ бы опу́ хли (вспу́ хли);
во́ чы ~хліа́ опу́ хли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
намазо́ ліць сов. е́ ть мозо́ ль; намозо́ лить;
н. ру́ кі — намозо́ лить ру́ ки;
◊ н. во́ чы о́ лить глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саві́ ны в разн. знач. и́ ный;
~нае гняздо́ — сови́ ное гнездо́ ;
~ныя во́ чы — сови́ ные глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сляпі́ ць , сляплю, слепіш, слепіць; незак. , каго-што .
1. Пазбаўляць зроку, рабіць сляпым. // вочы . Твая дзяўчына пры кудзелі Сляпіць не будзе ясных вочак. Купала . Эх, жэўжык! Замарыўся ўчора, ходзячы за каровамі, а ўсё роўна ўвечары сляпіў вочы : штосьці пісаў. С. Александровіч .
2. ( 1 і 2 ас. не ўжыв. ) . Асляпляць яркім, моцным святлом. Кругом было так чыста, такая бель, што сляпіла і адбірала вочы . Колас . Святочныя ілюмінацыі на вуліцы сляпілі вочы . Карпюк .
3. ( 1 і 2 ас. не ўжыв. ) . Перашкаджаць глядзець, бачыць, засыпаючы ці залепліваючы, засцілаючы чым‑н. вочы . Слёзы сляпілі вочы . □ Паваліў густы мокры снег, сляпіў вочы , слізкімі палякамі спаўзаў за каўнер. Грахоўскі .
4. ( 1 і 2 ас. не ўжыв. ) ; перан. Пазбаўляць здольнасці разумна разважаць. Гнеў пачынаў сляпіць. Караткевіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адплю́ шчыць , ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак. , што .
Адкрыць, расплюшчыць (пра вочы ). Калі.. [Завішнюк] адплюшчыў вочы , убачыў, як над лесам, над самымі Мсціжамі, там, куды вяла шаша, гарыць зараза. Пташнікаў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пану́ рыць , ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак. , што .
Паныла схіліць галаву, апусціць вочы ўніз. — Цяжка? — з іроніяй спытала .. [Маша], і.. [Максім] вінавата панурыў галаву. Шамякін . Федзя панурыў вочы і маўчаў. Няхай .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
twinkle 2 [ˈtwɪŋkl] v. е́ ць, зіхаце́ ць, мігаце́ ць, мігце́ ць;
Her eyes twinkled with merriment. Яе вочы зіхацелі ад весялосці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
deep-set
[,di:pˈset]
adj.
1) глыбо́ кі (пра во́ чы )
2) укаране́ лы (звы́ чай, апі́ нія)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)