фрыназо́ма

‘яшчарка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фрыназо́ма фрыназо́мы
Р. фрыназо́мы фрыназо́м
Д. фрыназо́ме фрыназо́мам
В. фрыназо́му фрыназо́м
Т. фрыназо́май
фрыназо́маю		 фрыназо́мамі
М. фрыназо́ме фрыназо́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́шчарыца, ‑ы, ж.

Тое, што і яшчарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круглагало́вы, ‑ая, ‑ае.

З круглай галавой. Круглагаловая яшчарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chameleon [kəˈmi:liən] n.

1. хамелео́н (яшчарка)

2. derog. чалаве́к-прыстасава́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГЛУШЭ́Ц,

яшчарка, гл. Жаўтапузік.

т. 5, с. 306

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жаўтапу́зік, ‑а, м.

Бязногая змеепадобная яшчарка жоўта-бурага і чырванавата-бурага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядазу́б, ‑а, м.

Ядавітая яшчарка, што водзіцца ў стэпах і пустынях Паўночнай Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеяя́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Яшчарка з падоўжаным змеепадобным целам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Казачнае страшыдла ў выглядзе крылатага змея, які дыхае агнём, пажырае людзей і жывёлу.

2. Вялікая яшчарка сямейства агамавых, што жыве ў некаторых трапічных краінах на дрэвах.

|| прым. драко́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ігуа́на, ‑ы, ж.

Спец. Вялікая даўгахвостая яшчарка сямейства паўзуноў, якая жыве на дрэвах, пераважна ў Заходнім паўшар’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)