геко́н
‘яшчарка’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| геко́н | геко́ны | |
| геко́на | геко́наў | |
| геко́ну | геко́нам | |
| геко́на | геко́наў | |
| геко́нам | геко́намі | |
| геко́не | геко́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)