преядови́тый разг.

1. ве́льмі ядаві́ты, атру́тны;

2. перен. ве́льмі з’е́длівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

miasmátisch

a ядаві́ты; зара́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

viperish [ˈvaɪpərɪʃ] adj. зласлі́вы, ядаві́ты як змяя́; яхі́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сулема́, ‑ы, ж.

Ядавіты белы парашок хлорнай ртуці (ужываецца як сродак для дэзінфекцыі).

[Ад лац. sublimatum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасге́н, ‑у, м.

Ядавіты бясколерны газ з удушлівым пахам, які пашкоджвае органы дыхання.

[Ад грэч. phōs — святло і genos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fang [fæŋ] n.

1. клык

2. ядаві́ты зуб (змяі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

караку́рт, ‑а, М ‑рце, м.

Ядавіты павук, распаўсюджаны ў пустынях Сярэдняй Азіі і стэпах Крыма.

[Цюрк. каракурт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыя́н, ‑у, м.

Бясколерны ядавіты газ з рэзкім пахам, які складаецца з азоту і вугляроду.

[Ад грэч. kyanos — цёмна-сіні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

toxic

[ˈtɑ:ksɪk]

adj.

ядаві́ты, атру́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

poisonous

[ˈpɔɪzənəs]

adj.

атру́тны, ядаві́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)