прававі́к, ‑а, м.

Разм. Спецыяліст па праву ​1 (у 1, 2 знач.); юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Juríst

m -en, -en юры́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jurysta

м. юр. юрыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aplikant

м. юрыст-практыкант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

practitioner [prækˈtɪʃənə] n. практыку́ючы ўра́ч або́ юры́ст;

a general practitioner ура́ч агу́льнай пра́ктыкі, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

казуі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Юрыст, вопытны і ўмелы ў разборы заблытаных, складаных судовых спраў, казусаў.

2. Чалавек, схільны да казуістыкі (у 2 знач.; неадабр.).

|| ж. казуі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. казуісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казуі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Юрыст, вопытны і ўмелы ў разборы заблытаных, складаных судовых спраў, казусаў. // перан. Неадабр. Пра чалавека, які ўмее адстойваць заблытаныя або фальшывыя палажэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lawyer

[ˈlɔjər]

n.

пра́ўнік, адвака́т -а m.; юры́ст -а m., юры́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

practitioner

[prækˈtɪʃənər]

n.

практыку́ючы ле́кар або́ юры́ст

a general practitioner — ле́кар з агу́льнай пра́ктыкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)