юры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юры́ст юры́сты
Р. юры́ста юры́стаў
Д. юры́сту юры́стам
В. юры́ста юры́стаў
Т. юры́стам юры́стамі
М. юры́сце юры́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

юры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па юрыдычных навуках, юрыдычных пытаннях.

|| ж. юры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юры́ст м. юри́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне юрыспрудэнцыі; практычны дзеяч у галіне права. Членамі камітэта былі, галоўным чынам, юрысты, якія добра разбіраліся ва ўсіх тонкасцях сваёй навукі. Лынькоў. [Бабка:] — Закон і права за мной. Так і казаў юрыст мне, калі я неяк ездзіла да яго ў горад. Вышынскі.

[Ням. Jurist ад лац. jus, juris — права.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юры́ст м Juríst m -en, -en;

ён студэ́нт-юры́ст er studíert Júra

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юры́ст

(с.-лац. iurista)

спецыяліст у галіне юрыспрудэнцыі, дзеяч судовых органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

юры́ст

(ням. Jurist < с.-лац. jurista, ад лац. jus, juris = права)

спецыяліст у галіне юрыспрудэнцыі, дзеяч судовых органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь

т. 6, с. 571

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь

т. 18, кн. 1, с. 390

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заканазна́вец, -зна́ўца, мн. -зна́ўцы, -зна́ўцаў, м.

Знаток законаў, юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)