шчупачы́шча, ‑ы, м.

Разм. Велізарны шчупак. [Рыбак:] — Раптам нейкі шчупачышча цоп за кручок — і на дно. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглыну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Увабраць у сябе глытком; праглынуць (звычайна пра рыбу). Шчупак заглынуў жыўца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нябла́га,

1. Прысл. да неблагі.

2. у знач. вык. Нядрэнна. Вось папаўся першы шчупак. Невялічкі, але для пачатку няблага. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Кажушма́н, кожушман ’вялікі шчупак’ (ТС). Адпаведнікаў няма, вузкарэгіянальнае ўтварэнне ад кажушак 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jackfish

[ˈdʒækfɪʃ]

n., pl. -fishes or coll. -fish

шчупа́к -а́ m. (асабл. малады́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

злаві́цца сов. пойма́ться;

на кручо́к ~ві́ўся вялі́кі шчупа́к — на крючо́к пойма́лась больша́я щу́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Hecht

m -(e)s, -e шчупа́к

ein tóller ~ — разм. весялу́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

клёв рыб. / хоро́ший, плохо́й клёв (ры́ба) до́бра, дрэ́нна бярэ́цца;

клёв щу́ка начина́ет весно́й шчупа́к пачына́е бра́цца вясно́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pike

I [paɪk]

n.

дзі́да f.

II [paɪk]

n.

шчупа́к -а́ m.

III [paɪk]

n.

гл. turnpike

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пражэ́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Такі, які многа есць; ненасытны. Пражэрлівае птушаня. □ Прытаіўшыся дзе-небудзь у зарасніку чароту, можна прасачыць, як падкрадваецца пражэрлівы шчупак да сваіх маленькіх ахвяр. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)