шчупачы́на, ‑ы, м.
Разм. Вялікі шчупак. — Нічога сабе нагуляўся шчупачына за лета — павінен быць тлусты. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)