шчупа́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчупа́к шчупакі́
Р. шчупака́ шчупако́ў
Д. шчупаку́ шчупака́м
В. шчупака́ шчупако́ў
Т. шчупако́м шчупака́мі
М. шчупаку́ шчупака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчупа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Драпежная прэснаводная рыба са сплюснутай выцягнутай галавой і доўгім тулавам.

Злавіць шчупака на вуду.

|| памянш. шчупачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. шчупако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчупа́к, -ка́ м. щу́ка ж.;

◊ на то́е і ш. у мо́ры, каб кара́сь не драма́ў — посл. на то и щу́ка в мо́ре, чтоб кара́сь не дрема́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчупа́к, ‑а; м.

Драпежная прэснаводная прамысловая рыба сямейства шчупаковых з доўгім выцягнутым тулавам, вялікай сплюснутай галавой. [Тульба] дастаў з місы ладнага-такі, з паўметра, шчупака. Радкевіч. А ў глыбокай тоні жыў шчупак сярэбраны З вострымі зубамі, хітры, як купец. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчупачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. шчупак.

2. Дзіцяня шчупака, малы шчупак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ікры́сты, -ая, -ае.

Які мае ў сабе многа ікры.

І. шчупак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пражэ́рлівы, -ая, -ае.

Здольны многа з’есці, ненасытны.

П. шчупак

|| наз. пражэ́рлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчупачо́к, ‑чка, м.

1. Памянш. да шчупак.

2. Дзіцяня шчупака; малы шчупак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглыну́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак., каго-што (спец.).

Пра рыбу: праглынуць.

Шчупак заглынуў жыўца.

|| незак. заглы́тваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няшча́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Бяда, гора; няшчасны выпадак.

Н. мне з табой!

Н. на чыгунцы.

2. Няўдача, адсутнасць поспеху.

Шчупак з кручка сарваўся, вось н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)