бурліць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Бурна цячы, клекатаць.

    • Мора бурліць.

  2. пераноснае значэнне: Праяўляцца з вялікай сілай (пра падзеі, пачуцці і пад.); шумець.

    • Кроў бурліць, на месцы не сядзіцца.
    • Злосць бурліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шумнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Аднакр. да шумець 1 (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hałasować

незак. шумець, гаманіць, крычаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hurkotać

незак. грукатаць, грукаць; шумець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

whirr [wɜ:] v.

1. гусці́, гудзе́ць (пра насякомых)

2. шуме́ць; прано́сіцца з шу́мам (пра машыну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tósen

vi лютава́ць, раўці́, шуме́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

noise

[nɔɪz]

n.

шум, го́ман, зык -у m.

to make noise — шуме́ць; гамані́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бузіць, бужу, бузіш, бузіць; незак.

Разм. Шумець, скандаліць, рабіць бязладдзе. [Язва:] Ужо ўсё так добра наладзілася, а ты [Праменны] пачынаеш бузіць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

randalíeren

vi разм. шуме́ць, буя́ніць, лютава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ráuschen

vi шуме́ць, шалясце́ць, цурча́ць, шамаце́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)