2.перан.; каго. Разм.груб. Забіць. [Крылоў:] — Я маю права шлёпнуць цябе, контра... Але не хочацца ў такі радасны час пэцкаць рукі...Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ашлёпак ’стаптаны абутак’ (Бяльк.), рус.ошлёпок. Ад шлёпаць, як астопак ад стаптаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абшліпа́цца ’запэцкацца ў гразь’ (Бяльк.), параўн. абшлёпаны ’запэцканы’, абшлёпацца ’запэцкацца’ (Нас.). Гл. шлёпаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spank
[spæŋk]1.
v.t.
шлёпаць(дзіця́), лупцава́ць
2.
n.
шлёпанец -ца, пляска́ч плескача́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Зашля́паць ’наслядзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. шляпаць, шлёпаць. Рус.зашаляпать ’пачаць ісці па гразі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ле́паць ’шлёпаць (пра вусны)’ (ТС). Гукапераймальнае ад лен! Роднаснае з лепет, ляп!, ляпаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цёпкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.Шлёпаць, ідучы па гразі, вадзе і пад.; хлюпаць. Зірнуў [Алесь] па звычцы на сонца і праз момант ужо цёпкаў па балоце, задаволены тым, што на гэты раз Кастусь яго не перахітрыў.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лю́паць, кам.лю́патэ ’ўпарадкоўвацца’ (Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, гукапераймальнае. Параўн. рус.пск., цвяр.лю́пать ’шлёпаць па гразі’.