Гон (шлюбны перыяд у жывёл) 3/34

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

матрыманіе́льны

(лац. matrimonialis)

які мае адносіны да шлюбу, шлюбны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bridal

[ˈbraɪdəl]

1.

adj.

вясе́льны, шлю́бны

a bridal veil — шлю́бны вэ́люм

2.

n.

шлюб -у m., вясе́льле n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Éhepflicht

f -, -en шлю́бны [сяме́йны] абавя́зак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bráutschmuck

m -(e)s шлю́бны ўбо́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éhebündnis

n -es, -e шлю́бны саю́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

венча́льный

1. (связанный с браком) вянча́льны; шлю́бны;

2. (связанный с коронованием) каранава́льны, вянча́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантра́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьмовая дамова, пагадненне з узаемнымі абавязкамі двух бакоў.

Падпісаць к.

К. паміж работнікам і работадаўцам.

Заключыць к.

○

Шлюбны кантракт — пісьмовы дагавор, пагадненне, якое рэгламентуе паводзіны і матэрыяльныя адносіны паміж мужам і жонкай.

|| прым. кантра́ктны, -ая, -ае і кантра́ктавы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жані́цьба, ‑ы, ж.

Уступленне мужчыны ў шлюб, шлюбны саюз мужчыны з жанчынай. З той пары, як грукнула мне трыццаць Я спакою не знайду ніяк: Спаць прылягу — пра жаніцьбу сніцца, Страшным стала слова халасцяк. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міру́н (іран.) ’стары халасцяк’ (Сцяц.; ваўк., Сцяшк. Сл.). Каш. mʼiřa ’жаніх, малады’, miřota ’маладая’. Да прасл. miriti ’заключаць шлюбны дагавор’ (Варбот, ОЛА–1979, 327–328).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)