mine​2 [maɪn] n.

1. ша́хта, рудні́к;

coal mines ву́гальныя ша́хты

2. мі́на; фуга́с

♦

a mine of information крыні́ца інфарма́цыі (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zímmerung

f -, -en

1) буд. зруб

2) горн. умацава́нне ша́хты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ствол м.

1. в разн. знач. ствол, род. ствала́ м.;

ствол де́рева ствол дрэ́ва;

ствол ша́хты горн. ствол ша́хты;

не́рвный ствол анат. нерво́вы ствол;

2. (у оружия) ствол, род. ствала́ м.; (ружья — ещё) ру́ля, -лі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піката́ж

(фр. picotage)

убіванне паміж цюбінгамі драўляных кліноў, каб крапленне шахты было цалкам воданепранікальным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скіп

(англ. skip)

самаразгрузачная скрыня для падымання сыпкіх грузаў, напр. карысных выкапняў з шахты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрыко́н, ‑а, м.

Конусападобны насып пустой пароды каля шахты. Узлезеш на самае высокае дрэва — і бачыш адны толькі тэрыконы, шахцёрскія пасёлкі, вёскі ў далінах і высокія заводскія трубы па краях небасхілу. Няхай.

[Фр. terri — пародны адвал і conique — канічны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мінера́л ’прыроднае неарганічнае злучэнне (крышталі) — частка зямной кары’ (ТСБМ). З рус. минерал ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 87), у якой праз ням. Mineral (з XVI ст.) або франц. minéral < с.-лац. (aes) minerāle ’руда з шахты’ (Фасмер, 2, 623–624). Роднаснае да мі́на 1 (гл.). Сюды ж палес. мінера́лка ’жоўтая пясчаная глеба’ (Выг. дыс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ша́хта Яма і магільны пагорачак (Слаўг.). Тое ж ша́хты (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

абва́л, ‑у, м.

1. Падзенне часткі якой‑н. вялікай масы. Абвал шахты. Абвал сцяны.

2. Глыбы камення, зямлі або снежная лавіна, якія абрушыліся з гор. Вятры заміраюць у долах глыбокіх, Абвалы спыняюць патокі ў гарах. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрыко́нік

(фр. terriconique, ад terri = пародны адвал + conique = канічны)

конусападобны адвал пустой пароды на паверхні зямлі каля шахты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)