carbon monoxide

ча́дны газ, чад -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чадзі́ць

‘куродымець, курэць, вылучаць пры гарэнні чад’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чаджу́ чадзі́м
2-я ас. чадзі́ш чадзіце́
3-я ас. чадзі́ць чадзя́ць
Прошлы час
м. чадзі́ў чадзі́лі
ж. чадзі́ла
н. чадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. чадзі́ чадзі́це

Іншыя варыянты: ча́дзіць.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́ветрыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыцца; зак.

1. Разбурыцца пад уплывам атмасферных ваганняў (пра горныя пароды).

2. Знікнуць пад уздзеяннем свежага паветра або ветру.

Чад выветрыўся.

В. з памяці (перан.).

|| незак. выве́трывацца, -аецца.

|| наз. выве́трыванне, -я, н.

В. горных парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

swąd, swędu

м. чад, гар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reek​1 [ri:k] n. смуро́д;

kitchen reek чад;

the reek of stale tobacco and beer застая́лы тытунёвы і піўны́ пах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Qualm

m -s дым, куро́дым, чад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áusdunstung

f -, -en выпарэ́нні; чад; куро́дым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Брыд 1 ’чад’ (Сцяшк. МГ), ’дым у лазні, чад’ (Бяльк.). Рус. дыял. (зах.) брид ’дым’, брида ’едкі дым’. Гл. бры́дкі. Аснова гэта абазначала розныя непрыемныя з’явы (у тым ліку халодны, рэзкі вецер, паветра і г. д.). У дадзеным выпадку адбылася лексікалізацыя ў адным пэўным значэнні.

Брыд 2 рабро дошкі’. Гл. брыж 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

багні́сты, ‑ая, ‑ае.

З багнішчамі; балоцісты. Куды ні глянь — непраходныя багністыя балоты — вада і лаза. Сачанка. // Уласцівы багне. Тарфянішчаў багністы чад Змяёй у грудзі лез. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пры́жар ’пах гарэлага, прыжаранага; чад’ (стаўб., Жыв. сл.; гродз., Жыв. НС). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыжа́рыць, гл. жарыць, жар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)