swąd, swędu

м. чад, гар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reek​1 [ri:k] n. смуро́д;

kitchen reek чад;

the reek of stale tobacco and beer застая́лы тытунёвы і піўны́ пах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Qualm

m -s дым, куро́дым, чад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áusdunstung

f -, -en выпарэ́нні; чад; куро́дым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Брыд 1 ’чад’ (Сцяшк. МГ), ’дым у лазні, чад’ (Бяльк.). Рус. дыял. (зах.) брид ’дым’, брида ’едкі дым’. Гл. бры́дкі. Аснова гэта абазначала розныя непрыемныя з’явы (у тым ліку халодны, рэзкі вецер, паветра і г. д.). У дадзеным выпадку адбылася лексікалізацыя ў адным пэўным значэнні.

Брыд 2 рабро дошкі’. Гл. брыж 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

багні́сты, ‑ая, ‑ае.

З багнішчамі; балоцісты. Куды ні глянь — непраходныя багністыя балоты — вада і лаза. Сачанка. // Уласцівы багне. Тарфянішчаў багністы чад Змяёй у грудзі лез. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пры́жар ’пах гарэлага, прыжаранага; чад’ (стаўб., Жыв. сл.; гродз., Жыв. НС). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыжа́рыць, гл. жарыць, жар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разбры́джаны ’разбэшчаны, распусны’ (Сцяшк. Сл.), параўн. бры́дзіна ’нягоднік’ (Юрч. СНЛ). Да бры́дкі (гл.). Параўнай таксама брыд 1 ’чад’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уга́р​I

1. чад, род. ча́ду м.;

выделя́ть уга́р чадзі́ць;

2. перен. чад, род. ча́ду м.; запа́л, -лу м.; (экстаз) экста́з, -зу м.;

в уга́ре страсте́й у экста́зе пачу́ццяў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бла́жыць, безас. незак.

Разм. Пра стан млоснасці, моташнасці. Ад гары і чад у яго [Выжлятніка] пачынала блажыць; мітусілася ўваччу. Пташнікаў. Было горка, пагана ў роце: ад «Паміру» ледзь не блажыла. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)