vórwitzig

m -es (залі́шне) ціка́ўны, нясці́плы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Па́дкі ’вельмі ахвочы, цікаўны да каго-, чаго-н.’ (ТСБМ, Яруш., Др.-Падб.). Рус. па́дкий, ст.-рус. па́дкий (1570 г.) ’тс’. Утворана з суф. ‑к‑ ад падаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

curious

[ˈkjuriəs]

adj.

1) ціка́ўны

2) дзі́ўны, незвыча́йны

3) informal эксцэнтры́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

любопы́тный

1. прил. (отличающийся любопытством) ціка́ўны; (любознательный) дапы́тлівы; (заинтересованный) заціка́ўлены;

2. прил. (интересный) ціка́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dociekliwy

дапытлівы, цікаўны;

umysł dociekliwy — дапытлівы розум

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пудлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. [Цімох] трымае за аброць маладога пудлівага каня, на якім прыехаў па гасцей. Пальчэўскі. Цікаўны і пудлівы абывацель адным вокам пазіраў з-за фіранкі на вуліцу. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nosey, nosy

[ˈnoʊzi]

adj.

ціка́ўны, праны́рлівы; хто су́не нос куды́ ня трэ́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ciekawski

разм. цікаўны; пранырлівы;

tłumy ~ch — натоўпы цікаўных

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дасці́пны, ‑ая, ‑ае.

1. Які характарызуецца дасціпнасцю, поўны дасціпнасці. Дасціпны хлопец. Дасціпны розум. □ Дасціпным словам, трапнай карыкатурай у спецыяльным сатырычным дадатку змагаецца.. [газета] з гультаямі, бракаробамі, прагульшчыкамі. «Звязда».

2. Цікаўны, дапытлівы. Ад дасціпнага вока Анежкі не схавалася, што сяброўка нечым засмучана. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wścibski

разм.

1. вёрткі; празмерна цікаўны;

2. м. пралаза; праныра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)