Kandáre

f -, -n цу́глі (у каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bit​2 [bɪt] n.

1. цу́глі

2. свярдзёлак

♦

take the bit between one’s teeth infml ісці́ напрало́м, дзе́йнічаць без агля́дкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кілза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Класці цуглі ў рот каню. [Фельчар] успомніў яе зграбную постаць, тонкія рукі, якія спрытна кілзалі стаенніка. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удила́ (ед. уди́ло ср) цу́глі, -ляў ед. нет;

◊

закуси́ть удила́ разысці́ся ва ўсю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэ́нзель, ‑я, м.

Металічныя цуглі, пры дапамозе якіх кіруюць канём, націскаючы на язык і куткі рота, а таксама ланцужок для ўтрымання муштука ў роце каня.

[Ад ням. Trense.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ке́лзы ’цуглі’ (Жыв. сл.). Гл. келзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́льзы ’цуглі’ (Нар. словатв.). Гл. келзы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кэ́льза ’цуглі’ (Жыв. сл.). Гл. кілзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кі́злы ’цуглі’ (Абабур. дыс.). Гл. кілзаць, келзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

snaffle

[ˈsnæfəl]

1.

n.

цу́глі pl. onlý

2.

v.t.

кілза́ць, цугля́ць (каня́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)