persecute [ˈpɜ:sɪkju:t] v.

1. прасле́даваць, гнаць; цкава́ць; уціска́ць;

Actors complained of being persecuted by the press. Акцёры скардзіліся на ўціск прэсы.

2. дакуча́ць, назаля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hound​2 [haʊnd] v. цкава́ць саба́камі; прасле́даваць; гна́цца;

hound smb. out of smth./hound smb. from smth. выжыва́ць каго́-н. адку́ль-н., выганя́ць з га́ньбаю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Прычвара́цца ’прыдурвацца; прытварацца’ (брасл., даўг., Сл. ПЗБ), прычвораць ’выдумляць, вычвараць’ (ТС), сюды ж прычварыць ’цкаваць жывёлу сабакам’ (Шат.). Прыставачны дзеяслоў да чвэрыць (гл.). Параўн. яшчэ пачвара, вычвараць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

траві́ць

1. (рабіць патраву) ábweiden vt, ábgrasen vt;

2. разм. (цкаваць) hétzen vt;

3. тэх. ätzen vt, korrodíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ву́ськаць ’падбухторваць, павучаць; цкаваць’ (Яўс.). Ад вусь, усь ’вокліч, якім нацкоўваюць сабак’, рус. усь ’тс’, укр. усь ’тс’, па паходжанню алегра-форма ад кусь (‑кусі) (Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1 (1949), 187; адносна суфіксацыі гл. Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 67 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bait

[beɪt]

1.

n.

1) прына́да f. (на ры́бу)

2) спаку́са f.

3)

а) папа́с -у m.; е́жа f.

б) прыпы́нак -ку m. (для адпачы́нку й яды́)

2.

v.t.

1) заклада́ць прына́ду

2) спакуша́ць; прына́джваць

3) цкава́ць саба́к

3.

v.i.

затры́мвацца, каб адпачы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dog

[dɔg]

1.

n.

1) саба́ка -і m.

2) саме́ц -ца́ m.

dog fox — лі́с -а m.

2.

v.t.

1) хадзі́ць па пя́тах за кім; апано́ўваць, прасьле́даваць

2) лаві́ць, цкава́ць саба́камі

•

- dog in the manger

- go to the dogs

- lazy dog

- lucky dog

- sly dog

- top dog

- dog tired

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падгаворваць, падмаўляць, падвучваць, падвучаць, зводзіць; падбухторваць, бухторыць, падбіваць, пад'юджваць, баламуціць (разм.); цкаваць, нацкоўваць, падаграваць (перан.) □ падліваць масла ў агонь, падсыпаць жару

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

◎ Навушча́ць ’падбухторваць’ (калінк., Арх. ГУ). Укр. науща‑ ти ’навучаць, настаўляць; падгаворваць, падбухторваць’, рус. наущить ’падбухторваць’; усе са спалучэння на+усти (Фасмер, 3, 49), гл. вуста, што добра відаць у формах закончанага трывання: ст.-рус. наустити, рус. наустить ’угаварыць, падбух-торыць© укр. наустити ’падвучыць, падбухторыць’, семантычнае развіццё, відаць, ад ’пастаянна мець на вуснах’ — ’угаворваць’, як у рус. внушать ’намаўляць’, літаральна ’ўкладваць у вушы’. Не выключана сувязь з вуськаць ’падбухторваць; цкаваць’ (Яўс.), якое выводзяць з вусь, усь ’вокліч, якім нацкоўваюць сабак’ (што ў сваю чаргу з кусь ’тс’, гл. ЭСБМ, 2, 234) ці рус. науськать ’намовіць; паслаць’, якое Фасмер (там жа) лічыць расшырэннем з наустить; блізкасць беларускага і рускага слоў прымушае не пагадзіцца з апошнім меркаваннем, хутчэй за ўсё гэта другаснае збліжэнне, таксама як і збліжэнне з навучаць, што паўплывалі на семантыку слова. Роднаснае літ. äuscioti ’балбатаць, шаптаць’∼прасл. *ustjatiy гл. Трубачоў, Проспект, 36; Мартынаў, Лекс. Палесся, 14.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dziura

dziur|a

ж.

1. дзірка; прабоіна;

2. яма; нара;

3. перан. закутак; глухамань;

przez to ~y w niebie nie będzie — ад гэтага зямля не праваліцца;

ona zawsze szuka ~y w całym — яна заўсёды чапляецца;

wiercić komu ~ę w brzuchu разм. цкаваць каго, даймаць, дражніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)