цкава́ць, цкую́, цкуе́ш, цкуе́; цкуём, цкуяце́, цкую́ць; цкуй; цкава́ны; незак., каго-што і без дап.

1. кім. Напускаць сабак на каго-н.; нацкоўваць.

Ц. сабакамі.

2. перан. Мучыць нападкамі, праследаваць.

|| зак. зацкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цкава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цкую́ цкуё́м
2-я ас. цкуе́ш цкуяце́
3-я ас. цкуе́ цкую́ць
Прошлы час
м. цкава́ў цкава́лі
ж. цкава́ла
н. цкава́ла
Загадны лад
2-я ас. цку́й цку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цкуючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цкава́ць несов.

1. (кім) нау́ськивать (кого);

ц. саба́камі — нау́ськивать соба́к;

2. (каго) прям., перен. трави́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цкава́ць, цкую, цкуеш, цкуе; цкуём, цкуяце; незак., каго-што і без дап.

1. Напускаць сабак на каго‑н.; нацкоўваць. Папацёмку нельга было разглядзець, хто ў акне, толькі чуваць было, як нехта цкаваў: — Кусі, Мурза, кусі, кусі! Крапіва. Нас коньмі тапталі, цкавалі сабакамі, Жалезам выпальвалі сонца з павек. Лужанін.

2. перан. Не даваць спакою, мучыць нападкамі, праследаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацкава́ць гл. цкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́ськать несов. (натравливать) разг. цкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цкава́цца, цкуецца; незак.

Зал. да цкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго.

Цкаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падцу́кваць

‘цкаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падцу́кваю падцу́кваем
2-я ас. падцу́кваеш падцу́кваеце
3-я ас. падцу́квае падцу́кваюць
Прошлы час
м. падцу́кваў падцу́квалі
ж. падцу́квала
н. падцу́квала
Загадны лад
2-я ас. падцу́квай падцу́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падцу́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)