dziura

dziur|a

ж.

1. дзірка; прабоіна;

2. яма; нара;

3. перан. закутак; глухамань;

przez to ~y w niebie nie będzie — ад гэтага зямля не праваліцца;

ona zawsze szuka ~y w całym — яна заўсёды чапляецца;

wiercić komu ~ę w brzuchu разм. цкаваць каго, даймаць, дражніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)