Квісцьцвісці’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц.). Гл. квет.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цвіце́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле дзеясл. цвісці (у 1 знач.).

2. Перыяд у жыцці раслін ад пачатку раскрыццё першых кветак да адцвітання апошніх. Фазы цвіцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэманта́нтнасць

(ад рэмантантны)

здольнасць раслін на працягу вегетацыйнага перыяду цвісці і даваць плады некалькі разоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стручкава́цца, ‑куецца; незак.

Абл. Даваць струкі, ісці ў струкі. Каб фасоля-павітушка расла і давала плады, ёй трэба .. яшчэ і памагчы падняцца ўгору. .. Толькі тады павітушка будзе цвісці і стручкавацца. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Красава́цьцвісці (пра злакавыя расліны)’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах.). Гл. краса2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Веснацвет (паэт.) ’веснавая пара, калі краскі пачынаюць буйна цвісці’ (КТС, М. Хведаровіч). Новаўтварэнне ад вясна́ (гл.) і цвет (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blossom2 [ˈblɒsəm] v.

1. цвісці́, зацвіта́ць, расцвіта́ць

2. (into) развіва́цца; перараста́ць;

Their friendship blossomed into love. Іх сяброўскія адносіны перараслі ў каханне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Квіты́нь ’час, калі пачало каласіцца жыта’ (Выг.). Да квісцьцвісці’. Для мадэлі на ‑упь не характэрна аддзеяслоўнае ўтварэнне (SP, 1, 141).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перацува́ць ’перадвояць’ (швянч., Сл. ПЗБ). З пера- і ірваць, што да цуцьцвісці’ (гл.), параўн. макед. прецутува ’адцвітаць’, варыянт прецветува ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адквітне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Скончыць цвісці; адцвісці. Даўно адквітнелі каштаны І восень апала з дубоў. Прыходзька. // Пражыць маладыя гады, страціць свежасць; пастарэць. Часам сумна становіцца дужа, Што ўжо восень, завяла трава, І што ты адквітнела, як ружа. Смагаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)