massacre​2 [ˈmæsəkə] v. учыня́ць ма́савае забо́йства, разню́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэзарганізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Учыніць (учыняць) дэзарганізацыю дзе-н., сярод каго-н.

Варожая абарона была цалкам дэзарганізавана партызанамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сканда́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

1. Учыняць скандал (у 2 знач.); дэбашырыць.

2. каго (што). Знеслаўляць.

Старога бацьку не скандальце.

|| зак. насканда́ліць, -лю, -ліш, -ліць (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

heist​2 [haɪst] v. infml учыня́ць рабу́нак, крадзе́ж з узло́мам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

perpetrate

[ˈpɜ:rpətreɪt]

v.

рабі́ць, учыня́ць (злачы́нства, ашука́нства, памы́лку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чыні́ць, чыню́, чы́ніш, чы́ніць; чы́нены; незак., што.

1. Рабіць, учыняць, тварыць.

Запас бяды не чыніць.

2. Рабіць кудзелю.

Жанчыны чынілі кудзелю.

|| зак. учыні́ць, -чыню́, -чы́ніш, -чы́ніць; -чы́нены (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасле́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; зак.

1. каго (што). Гнацца за кім-н., каб дагнаць, знішчыць.

П. звера.

П. ворага.

2. каго-што. Учыняць ганенні, прыгнятаць.

П. перадавых дзеячаў культуры.

|| наз. прасле́даванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сканда́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.

Учыняць скандал (у 2 знач.); дэбашырыць. Як вам не сорамна скандаліць, дзядзька Цімафейчык? — звярнулася.. [гаспадыня] да госця. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узурпі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Учыніць (учыняць) узурпацыю. Узурпіраваць вярхоўную ўладу. // перан. Разм. Захапіць (захопліваць) у сваё поўнае распараджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учыня́цца

1. гл. учыніцца;

2. (зал. стан да учыняць, учыніць) vollführt* [getán, verübt,begángen] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)