Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
runaway
[ˈrʌnə,weɪ]
n.
1) бягля́к, бягу́н бегуна́m.; уцяка́ч уцекача́m.
2) уцёкі pl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ізбе́г ’уцякач’ (Нас.), параўн. рус.арханг., паўн.избе́г воды ’канец адліву’, ст.-рус.избѣгъ ’уцёкі’ (1340 г.), ’праход у гарах; месца, дзе можна выйсці’. Відаць, працягвае ст.-рус.избѣгъ — бязафікснае ўтварэнне ад избегати ’ўцякаць’. Гл. бег. У бел. мове перанос назвы дзеяння на асобу па яе схільнасці да адпаведнага дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бягу́н, бегуна, м.
1. Той, хто хутка бегае. Першы ў атрадзе бягун.// Спартсмен, які займаецца бегам (у 2 знач.). Бягун на сярэднюю дыстанцыю.
2.Уст. Скоры на хаду конь. Фурман фарсіста ляснуў пугай, Вязе ў парадны ход папоў І, нацягнуўшы лейцы туга, Спыняе пару бегуноў.Колас.
3.толькімн. (бегуны́, ‑оў). Прыстасаванне для размолвання і змешвання розных матэрыялаў.
4.Уст.Уцякач. Ляснік маўчаў, Ён сам ведаў, што лес напоўнен незнаёмымі людзьмі — бегунамі, якія хаваліся ад польскай улады.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збег, ‑а і ‑у, м.
1.‑у. Дзеяннепаводледзеясл. збегчы (у 2 знач.); сцёк, збяганне вады па нахільнай паверхні. Збег вясковых вод.
2.‑у. Месца, паглыбленне, па якім збягае вада. Стаць на самым збегу вады.
3.‑у. Спалучэнне, злучэнне чаго‑н. Збег зычных. Збег акалічнасцей. □ — Ты гэтак трапна папаў да нас, што .. цяжка чакаць падобнага збегу абставін.Гартны.
4.‑а. Уст.Уцякач, бягляк. Верхавы махнуў .. [салдату] шабляй, даў знак спыніцца — злавіць збега ён браўся сам.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
renegade
[ˈrenɪgeɪd]1.
n.
1) рэнэга́т -а m.; пярэ́хрыст -а m.; здра́днік, адсту́пнік -а, адрачэ́нец -ца m.
2) выгна́нец -ца, уцяка́ч уцекача́m.
2.
adj.
рэнэга́цкі, адрачэ́нскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zbieg
Iм.
уцякач
II zbieg {, ~u}
м. збег; супадзенне, месца перасячэння;
zbieg ulic — перакрыжаванне;
zbieg okoliczności — збег абставін
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Блудзі́ць. Рус.блуди́ть, укр.блуди́ти, польск.błądzić ’блукаць, блудзіць; грашыць, памыляцца’, чэш.blouditi, ст.-слав.блѫдити, балг.блъдя́, серб.-харв.блу́дити і г. д. Прасл.blǫditi (ітэратыўная форма да blęsti blędǫ ’памыляцца’: ст.-слав.блѧсти блѧдѫ, ст.-рус.блясти бляду і г. д. І.‑е. *bhlendh‑: *bhlondh‑ ’цямнець; вечарэць; змяркацца; бянтэжыць, памыляцца’. Параўн. літ.blandùs ’хмуры’, blañdas ’хмурасць; пацямненне розуму’; blandýtis ’хмурыцца; блукаць’, гоц.blandan ’перашкаджаць, мяшаць’, ст.-в.-ням.blentan ’асляпляць’ і г. д. Слаўскі, 1, 36; Траўтман, 34; Буга, РФВ, 70, 100; Бернекер, 61; Махэк₂, 56–57; Фасмер, 1, 177. Параўн. яшчэ блудзя́га ’хітрун; уцякач’, блу́дны ’бадзяжны (пра скаціну)’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fugitive
[ˈfju:dʒətɪv]1.
n.
1) зьбе́глы -ага m.; бягу́н -а́m.
2) уцяка́ч уцекача́m., уцяка́чка f.
3) Obsol. дэзэртэ́р -а m.
2.
adj.
1) зьбе́глы
2) мімалётны, міну́чы
3) вандро́ўны; бадзя́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
outlaw
[ˈaʊtlɔ]1.
n.
1) чалаве́к па-за зако́нам; выгна́ньнік -а m., выгна́ньніца f.; уцяка́ч уцекача́m.
2) разбо́йнік -а m.
2.
v.
1) абвяшча́ць каго́ па-за зако́нам
2) рабі́ць або́ абвяшча́ць што нелега́льным
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)