абты́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Натыкаць што-н. вакол чаго-н.

А. градку калочкамі.

2. Утыкаць чым-н. якую-н. паверхню.

А. падушачку іголкамі.

3. Заканапаціць, абканапаціць што-н.

|| незак. абтыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Страмля́ць, стромля́тиутыкаць’ (беласт., Сл. ПЗБ). Да папярэдняга слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уты́кать сов., разг. уты́каць; (запихивая, заполнить) абты́каць, мног. паабтыка́ць, абаткну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утыка́тьII несов., разг. (к уты́кать) уты́каць; (запихивая, заполнять) абтыка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

instechen

* vt

1) прако́лваць; прабада́ць

2) утыка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вса́живать несов., в разн. знач. уса́джваць; (вонзать, втыкать — ещё) утыка́ць, убіва́ць; см. всади́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стабнава́ць ‘страчыць’, стабнава́нне ‘строчка ў шыцці’ (Байк. і Некр., Нас.). З польск. stebnować ‘страчыць’ (Карскі, Белорусы, 163), якое з ням. steppen ‘прашываць’; параўн. ням. stippenутыкаць’; гл. Брукнер, 515.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hininstoßen

*

1.

vt упі́хваць, запі́хваць, утыка́ць

2.

vi (s) вайск. урыва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

snout [snaʊt] n. лыч, пы́са, ры́ла

poke one’s snout into everything derog. утыка́ць нос ва ўсе спра́вы, ле́зці не ў свае́ спра́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

утыка́тьI несов. (к уткну́ть) разг.

1. (упирать во что-л.) упіра́ць; (втыкать) обл. утыка́ць;

2. (погружать во что-л.) утыка́ць; (прятать во что-л.) хава́ць;

3. перен. (неподвижно устремлять — глаза, взгляд) упіра́ць, утаро́пліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)