уро́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад урабіць.

2. у знач. прым. Добра апрацаваны, дагледжаны (пра глебу, агарод і пад.). Усё ў бабчыным [а]гародзе расло, раскашоўвалася, буяла, — і любата глядзець на гэты куточак уробленай зямлі. Дзятлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрацаваць, абрабіць; урабіць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ввяза́ть сов.

1. увяза́ць; (вделать вязкой — ещё) урабі́ць; (вплести) упле́сці;

2. перен., разг. ублы́таць, умяша́ць; (вовлечь) уцягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wrobić

зак. разм.

1. урабіць; уставіць;

2. kogo w co ублытаць каго ў што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

усячы́, усяку, усячэш, усячэ; усячом, усечаце, усякуць; пр. усек, ‑ла; зак., што.

1. Адсякаючы, укараціць. Усячы касільна. // (пераважна з адмоўем «не»). Змагчы адсячы што‑н. Палена цвёрдае — не ўсячэш.

2. Спец. Урабіць, уставіць у высечаную адтуліну. Усячы перагародку ў сцяну.

3. перан. Кніжн. Паменшыць колькасць складоў у радку. Усячы склад у вершаваным радку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обрабо́тать сов.

1. апрацава́ць;

2. (землю) апрацава́ць, урабі́ць;

3. (воздействовать на кого, что) разг. настро́іць, угавары́ць;

4. (с выгодой для себя сделать) прост. абла́дзіць; см. обраба́тывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уляпі́ць, уляплю, улепіш, улепіць; зак.

1. што. Уставіць, урабіць што‑н. пры дапамозе лепкі. Уляпіць мазаіку ў сцяну.

2. што, каму. Разм. Моцна ўдарыць, выцяць. Злаўчыўшыся, .. [Каржаневіч] так уляпіў у вуха Вергнеру, што той ледзь устояў на нагах. Гурскі. // Збіць каго‑н. [Пятрусь:] — Калі аконам з парабкамі памкнуліся заняць хлеў, дык яму так уляпілі хлопцы, што той ледзьве ўцёк. Гартны.

3. што, каму. Разм. Ужываецца замест дзеясловаў даць, паставіць і пад. пры ўзмацненні або нечаканасці дзеяння. Уляпіць вымову. Уляпіць вучню двойку. □ [Бялькевіч:] — Ну, вінаватыя. Але ж гэтакі штраф уляпіць — дзесяць працадзён! Мнагавата! Савіцкі.

4. што. Разм. Патраціць на што‑н. «Ой, якая раскоша! Усяго накупілі. Ой, шалёныя ж грошы за ўсё гэта ўляпілі!..» Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забрудзіць, запэцкаць, выпацкаць, упэцкаць, запляміць, занасіць; абляпаць, заляпаць, запаскудзіць, урабіць, абрабіць, выквацаць (разм.); перавэдзгаць (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

разде́лать сов.

1. (о земле) разрабі́ць, урабі́ць;

2. (обработать) вы́рабіць; (окрасить) пафарбава́ць, размалява́ць;

разде́лать шкаф под дуб вы́рабіць (пафарбава́ць) ша́фу пад дуб;

3. (тушу животного) разабра́ць;

4. (расширить) спец. разрабі́ць, пашы́рыць;

5. перен., прост. даць ды́хту (чо́су);

◊

разде́лать под оре́х даць ды́хту (чо́су);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

éinarbeiten

1.

vt

1) прывуча́ць да пра́цы; ўво́дзіць у курс спра́вы

2) тэх. уманці́раваць, урабі́ць (уну́тр)

3) уключа́ць

die Fórderung in die Resolutión ~ — уключы́ць патрабава́нне ў рэзалю́цыю

2.

(sich) уніка́ць у спра́ву; асво́йвацца, прывыка́ць

sich aufeinánder ~ — спрацава́цца адно́ з другім

sich in ein néues Amt ~ — асво́йвацца з но́вай паса́дай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)