указальны - Пошук

Zéigefinger

m -s, - указа́льны па́лец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гэ́такі

займеннік, указальны, безасабовы

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гэ́такі	гэ́такая	гэ́такае	гэ́такія
Р.	гэ́такага	гэ́такай гэ́такае	гэ́такага	гэ́такіх
Д.	гэ́такаму	гэ́такай	гэ́такаму	гэ́такім
В.	гэ́такага (адуш.) гэ́такі (неадуш.)	гэ́такую	гэ́такае	гэ́такіх гэ́такія
Т.	гэ́такім	гэ́такай гэ́такаю	гэ́такім	гэ́такімі
М.	гэ́такім	гэ́такай	гэ́такім	гэ́такіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

то́й

займеннік, указальны, безасабовы

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	то́й	та́я	то́е	ты́я
Р.	таго́	то́й	таго́	ты́х
Д.	таму́	то́й	таму́	ты́м
В.	таго́ (адуш.) то́й (неадуш.)	ту́ю	то́е	ты́х ты́я
Т.	ты́м	то́й то́ю	ты́м	ты́мі
М.	ты́м	то́й	ты́м	ты́х

Іншыя варыянты: тэ́й.

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гэ́ты

займеннік, указальны, безасабовы

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гэ́ты	гэ́та гэ́тая	гэ́та гэ́тае	гэ́тыя
Р.	гэ́тага	гэ́тай гэ́тае	гэ́тага	гэ́тых
Д.	гэ́таму	гэ́тай	гэ́таму	гэ́тым
В.	гэ́ты (неадуш.) гэ́тага (адуш.)	гэ́ту гэ́тую	гэ́та гэ́тае	гэ́тыя гэ́тых
Т.	гэ́тым	гэ́тай гэ́таю	гэ́тым	гэ́тымі
М.	гэ́тым	гэ́тай	гэ́тым	гэ́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Demonstratívpronomen

n -s, -pronomina указа́льны займе́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гэ́ны, ‑ага, м.; гэна, ‑ай, ж.; гэна, ‑ага, н.; мн. гэныя, ‑ых; займ.

Абл.

1. указальны. Той (у 1 знач.). Знішчалі войны ўсё мячом .. Не гандляры і не князі тут абліваліся слязьмі, — тут гараваў працоўны люд ад гэных войн, ад гэных смут. Дубоўка.

2. указальны. Гэты. [Гаспадар] змоўк на хвіліну, думаў, што Папас нешта адкажа на гэныя словы пра махорку, але не дачакаўся Панасавых слоў і працягваў гаворку сам. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

demonstratív

a

1) дэманстратыўны

2) указа́льны (пра займеннік)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

demonstrative

[dɪˈmɑ:nstrətɪv]

adj.

1) нагля́дны; тлумача́льны, паказа́льны

2) нестрыма́ны; дэманстрацы́йны

3) паказа́льны, указа́льны

demonstrative pronouns — паказа́льныя, указа́льныя займе́ньнікі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Перава́льны (стоўп) ’указальны слуп для арыентацыі на рацэ’ (гродз., Нар. сл.). Да перавалі́ць ’прайсці пэўную мяжу’, што з пера- і валіць ₁ (гл.), тут у значэнні ’пераарыентавацца з аднаго знаку на іншы’, параўн. рус. дыял. перева́л (у рацэ) ’парог’, перевал во́ды ’паварот плыні’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

А́слі ’ці, хіба’ (Нас., Гарэц.), рус. смал., пск. асли ’тс’, макед. асли ’сапраўды’, балг. аслъ ’тс’, серб.-харв. асли ’тс’: Паўднёваславянскія словы лічаць запазычанымі з турэцкай, дзе з арабскай (БЕР, 1, 18; Скок, 1, 66), што не выклікае сумненняў адносна прыметнікавага ўжывання. Беларускае і рускае словы з а‑сь‑ли, дзе а — часціца, тая ж, што ў але, або; сь — указальны займеннік; ли — пытальная часціца. Параўн. асечка (< ась), рус. ась, чэш. asi, польск. atoli (параўн. ат з атъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum