прараста́ць, прарасці́ kéimen vi (h, s); spróssen vi (узыходзіць); áusschlagen* vi (тс. распускацца - пра пупышкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spróssen

vi -s пуска́ць па́расткі, усхо́дзіць, узыхо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erstéigen

* vt узыхо́дзіць, узбіра́цца (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эшафо́т, ‑а, М ‑фоце, м.

Памост для пакарання смерцю; плаха. Смела, высока ўзняўшы галаву, узыходзіць Кастусь Каліноўскі на эшафот. В. Вольскі. / у перан. ужыв. А тут бясстрашна маладосць нясе ў пятлю свае гады, вясну і цвет надзей кладзе на шлісельбургскі эшафот. Вялюгін.

[Фр. échafaud.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

всходи́ть несов.

1. в разн. знач. узыхо́дзіць, усхо́дзіць;

2. (о тесте) падыхо́дзіць;

3. узла́зіць; см. взойти́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

step up

1) узыхо́дзіць, узьніма́цца

2) informal павыша́ць, павялі́чваць (вытво́рчасць)

3) падыхо́дзіць напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прашы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы; Р мн. ‑шывак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прашываць — прашыць (у 1 знач.).

2. Тое, што і прошва. Як золата, там Узыходзіць зара, такой паэтычнай, З прашыўкаю сіняй. Броўка.

3. Спец. Аперацыя апрацоўкі металу спецыяльным інструментам тыпу працяжкі.

4. Спец. Металарэзны інструмент тыпу працяжкі для апрацоўкі скразных адтулін ці паглыбленняў у метале.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

get up

устава́ць

а) з ло́жка

б) стаць на но́гі

в) узыхо́дзіць, узьбіра́цца на гару́; сяда́ць (у аўто́бус)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bestéigen

* vt

1) узыхо́дзіць, падыма́цца (на што-н.)

2) сяда́ць (на каня, на параход)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рып, ‑у, м.

Рэзкі гук, які ўтвараецца пры трэнні, сцісканні і пад. Рып колаў. Рып палазоў. □ Ступаю на хісткія сходцы старой драўлянай лесвіцы. Яны рыпяць пад нагамі, і гэты рып быццам б’е мне ў вушы нечым цяжкім. Сабаленка. Вуліца не спіць: даносяцца прыглушаныя галасы, рып калодзежнага жураўля. Навуменка. У хаце ніхто не абзываўся, нібы не чулі прарэзлівага рыпу дзвярэй і Надзінага тупату ля парога. Бураўкін. / Пра гукі гармоніка. Чутны рып гармоніка, Бубна ранні гром. Узыходзіць сонейка. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)