Verbum

ХВАЛЯВÓД, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Натуральны або штучны канал для распаўсюджвання тых ці іншых хваль (гукавых, элекграмагнітных, радыёхваль і інш.).

|| прым. хвалявóдны, -ая, -ае.

эпітала́ма, -ы, мн. -ы, -ла́м, ж.

1. У старажытных грэкаў і рымлян: віншавальная песня маладым.

2. Верш-віншаванне ў гонар тых, хто бярэ шлюб.

|| прым. эпітала́мны, -ая, -ае.

гіпо́тэза, -ы, мн. -ы, -тэз, ж.

Навуковае меркаванне, якое прыводзіцца для тлумачэння тых ці іншых з’яў і патрабуе тэарэтычнага абгрунтавання і праверкі на вопыце, перш чым стаць навуковай тэорыяй.

экзамена́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто прымае экзамен, ацэньвае веды тых, хто яго здае.

|| ж. экзамена́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. экзамена́тарскі, -ая, -ае.

дапасава́нне, -я, н. (спец.).

Від падпарадкавальнай сінтаксічнай сувязі, пры якой залежнае слова ставіцца ў тых жа граматычных формах, у якіх стаіць галоўнае слова, напр.: новы дом, цікавая кніга, беларускі народ.

абстрагава́цца, -гу́юся, -гу́ешся, -гу́ецца; -гу́йся; зак. і незак. (кніжн.).

У думках адарвацца (адрывацца) ад тых ці іншых уласцівасцей ці сувязей прадметаў, з’яў з мэтай выдзялення найбольш істотных і заканамерных іх прыкмет.

разня́ць, -німу́, -німеш, -німе; -німі́; -ня́ты; зак., каго-што.

1. Аддзяліць адно ад другога; раз’яднаць.

Р. кулак.

2. Развесці ў бакі тых, хто б’ецца.

Р. забіяк.

|| незак. разніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разніма́нне, -я, н.