абабі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіцца, адбіцца, адпасці (пра рэчы, тынк і пад.).

2. перан. Звыкнуцца з чым-н., перастаць заўважаць дрэннае.

За столькі год абабіліся, дык і зараз церпім.

|| незак. абабіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патрэ́скацца сов. потре́скаться; растре́скаться;

тынк ~каўся — штукату́рка потре́скалась;

шкля́нкі ўсе ~каліся — стака́ны все потре́скались

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kálkbewurf

m -(e)s, -würfe тынк, тынко́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абвалі́цца, ‑валюся, ‑валішся, ‑валіцца; зак.

Абрынуцца, разбурыцца, паваліцца. Столь абвалілася. □ Толькі жанчыны прайшлі, як абвалілася сцяна і загарадзіла вузкі завулак. Гурскі. // Адарвацца, абсыпацца. Са сцен абваліўся тынк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -падзі́; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Аддзяліцца, адваліцца.

Тынк адпаў.

2. Страціць сувязь з кім-, чым-н., выйсці са складу якога-н. аб’яднання.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць сілу, сэнс; прайсці, знікнуць.

Абвінавачанне адпала.

Праблема жылля адпала.

|| незак. адпада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Stúck

m -es тынк; ты́нкавы гіпс

mit ~ bewérfen* — тынкава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

штукату́рка ж.

1. (действие) тынкава́нне, -ння ср., тынко́ўка, -кі ж.;

2. (масса для штукатурных работ) тынк, род. ты́нку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Putz

m -es

1) убо́р, убра́нне

2) тынк

3) буд. аздо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stucco

[ˈstʌkoʊ]

1.

n., pl. -coes, -cos

1) тынк -у m., атынко́ўка f.

2) тынкава́ньне

2.

v.t.

тынкава́ць, атынко́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

acoustic

[əˈku:stɪk]

adj.

1) акусты́чны

2) слыхавы́

acoustic nerve — слыхавы́ нэрв

3) гукавы́

4) гуканепраніка́льны

acoustic plaster — гуканепраніка́льны тынк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)