sonny

[ˈsʌni]

n., pl. -nies

сыно́к, сыно́чак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

son

[sʌn]

n.

сын -а m., сыно́к -ка́ m.

•

- Son

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сынкава́ць ’абразаць непатрэбныя галінкі з табаку, памідораў’ (Сцяшк.). Ад пасынкаваць ’тс’ (гл. пасынак 2) з адсячэннем першага складу пад уплывам сын, сынок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бася́дла ’сабака’ (Не хадзі, сынок, да басядлы, укусіць — Жд.). Няяснае слова. Зыходзячы з канчатка (‑дла), можа, нейкае запазычанне з польскай мовы (параўн. суфікс ‑dło).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sonny [ˈsʌni] n. infml сыно́к;

Try not to teach me, sonny. Пастарайся не вучыць мяне, мой сынку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сыно́чак, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да сын (у 1 знач.); сынок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

laluś

м.

1. піжон;

2. мамчын сынок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адра́зу, прысл.

1. Зараз жа, у той самы момант, неадкладна.

Набегаўшыся, сынок а. засынае.

2. Адначасова.

Людзі выйшлі а. з усіх хат.

3. Непасрэдна за чым-н.

А. за хатай малады сад.

4. За адзін раз, з першага разу.

Як усё зрабіць а.?

5. З самага пачатку.

Чалавек а. спадабаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

занасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

Доўга носячы, забрудзіць, абшарпаць. — Занасіў ты зусім сарочку, сынок. Скідай, памыю. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мудраге́ль, ‑я, м.

Разм. Той, хто мудрагеліць, хітруе. — О, бач, мой сынок, мудрагель які стаў! Задачу нялёгкую ты мне задаў... Чарнушэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)