сыно́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сыно́к |
сынкі́ |
| Р. |
сынка́ |
сынко́ў |
| Д. |
сынку́ |
сынка́м |
| В. |
сынка́ |
сынко́ў |
| Т. |
сынко́м |
сынка́мі |
| М. |
сынку́ |
сынка́х |
| Кл. |
сы́нку |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сыно́к уменьш.-ласк. сыно́к, -нка́ м., сыну́ля, -лі м.;
◊
ма́менькин сыно́к ма́мчын сыно́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сыно́к, -нка́ м., уменьш.-ласк. сыно́к, сыни́шка;
◊ ма́мчын с. — ирон. ма́менькин сыно́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сыно́к, ‑нка, м.
1. Памянш.-ласк. да сын (у 1 знач.). Прыйшла ў каморку, а з калыскі сынок ёй [Марыне] голас падае. Колас. Знаю я: сынок мой скончыць школу, Толькі б быў на свеце мірны час. Смагаровіч.
2. Зніж. да сын (у 1, 4 знач.). [Сегень:] — А я ж думаў, што сынок гэты .. [Нахлябіча] немаведама куды адгэтуль выкруціўся. Чорны. Бацькі .. [Лаўрука] доўга адстойвалі ў кухні, пакуль сынок з’явіўся к ім. Бядуля.
3. Ласкавы зварот старога або дарослага чалавека да маладога чалавека, юнака, хлопчыка. — Сынкі мае вы! — урачыста звярнуўся дзед наш да гасцей. Колас.
•••
Мамчын сынок — а) сын, вельмі падобны на маці; б) (іран.) збалаваны, распешчаны хлапчук, малады чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сыно́к ’адтуліна ў жорнах’ (Мат. Гом.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сын, -а, мн. сыны́, -о́ў, м.
1. Асоба мужчынскага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.
Малодшы с. вучыцца ў школе.
2. звычайна мн., перан., чаго. Чалавек як носьбіт характэрных рыс свайго асяроддзя, грамадства, народа і пад. (высок.).
Сыны Беларусі.
Сыны свайго часу.
|| ласк. сыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (да 1 знач.), сыно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).
|| прым. сыно́ўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Сыноўскія абавязкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эх, выкл. (разм.).
Ужыв. пры выражэнні раптоўнага здзіўлення, папроку, прыкрасці, шкадавання.
Эх і надвор’е!
Эх, сынок, сынок...
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́менькин / ма́менькин сыно́к ирон. ма́мчын сыно́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́тушкин ма́церын;
◊
ма́тушкин сыно́к ма́мчын сыно́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́мчын ма́менькин;
м. сыно́к — ирон. ма́менькин сыно́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)