slope​1 [sləʊp] n. схіл; адхо́н; спуск;

the slope of a roof бок, схіл да́ху;

a steep slope круты́ пад’ём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hillside [ˈhɪlsaɪd] n. схіл, адхо́н гары́ або́ ўзго́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падго́р’е, ‑я, н.

Ніжні схіл гары, які пераходзіць у раўніну. Паўднёвае падгор’е Каўказскіх гор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pochyłość

ж. нахіл; схіл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbocze

н. схіл; адхон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ва́льма

(ням. Walm)

трохвугольны схіл вальмавага даху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ухі́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Нахіленая пакатая паверхня, схіл.

Цягнік ідзе пад у.

2. перан. Пэўны напрамак дзейнасці, інтарэсаў, спецыялізацыі.

Школа з мастацкім ухілам.

3. перан. Адхіленне, адыход ад асноўнай лініі ў поглядах, палітыцы.

Правы ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изволо́к обл. (спуск) схіл, род. схі́лу м.; (пригорок) узго́рак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіню́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Звонкі, са звонам (у 2 знач.). Вада бесперапынна білася ў берагавы схіл, нараджаючы меланхалічны, звінючы гук. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skłon, ~u

м. нахіл, схіл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)