спла́ўліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сплаўляць 1 — сплавіць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спла́ўлены I спла́вленный; см. спла́віць I
спла́ўлены II
1. спла́вленный, перепла́вленный;
2. перен., разг. спла́вленный;
1, 2 см. спла́віць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спла́ўка, ‑і, ДМ сплаўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. сплаўляць 1 — сплавіць 1 (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпла́віць ’прыгнаць па вадзе’ (ТС). Рус. дыял. припла́вить ’тс’, при́плавь ’нешта прыбітае да берага, выгнутае вадой’, укр. при́плав ’прыстань’, чэш. připlaviti ’прынесці плынню, хваляй; сплавіць па рацэ’. Да плавіць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
амальгамава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., што.
Сплавіць (сплаўляць) які-небудзь метал з ртуццю, а таксама растварыць (раствараць) які‑н. метал у ртуці. // Пакрыць (пакрываць) амальгамай. Амальгамаваць люстра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Спла́вы ‘матачнае кровацячэнне’ (Арх. Федар.; паст., Сл. ПЗБ), ‘выдзяленні (у жанчын)’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Блізкае славен. splȃv ‘аборт’, паводле Сноя₂ (685), да прасл. *jьzplavъ, аддзеяслоўнага назоўніка ад *jьzplaviti ‘сплавіць’. Суфіксальны дэрыват ад плавіць (гл.), параўн. аплавы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spławić
зак.
1. сплавіць;
2. адвязацца, адчапіцца;
spławić interesanta (niepożądanego gościa) — пазбавіцца ад наведніка (непажаданага госця)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сплаўля́ць I несов., прям., перен. сплавля́ть
сплаўля́ць II несов.
1. (по воде) сплавля́ть, переплавля́ть;
2. перен., разг. (отделываться, избавляться от кого-, чего-л.) сплавля́ть;
1, 2 см. спла́віць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паста́віцца 1, ‑ставіцца; зак.
Быць пастаўленым. — Прадаў [зруб]. Яшчэ і другі, як толькі паставіцца, сплавіць. Савіцкі.
паста́віцца 2, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.
Праявіць, выказаць якім‑н. чынам свае адносіны да каго‑, чаго‑н. [Нявідны] адразу паставіўся варожа да свайго допыту і ўзяў курс на тое, каб меней гаварыць і нічога не расказваць аб тым, што іх будзе найбольш цікавіць. Колас. Нарэшце і Марынка не так ужо непрыхільна паставілася да таго, што планы, пра якія.. [Паходня] гаварыў ёй пры сустрэчах і пісаў, разышліся з сапраўднасцю. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)