насле́дованный

1. атры́ма́ны ў спа́дчыну;

2. биол. насле́даваны, унасле́даваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унасле́довать сов.

1. атрыма́ць у спа́дчыну;

2. биол. унасле́даваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bequest

[bɪˈkwest]

n.

1) запі́санае ў спа́дчыну

2) за́піс -у m. (дакумэ́нт пра спа́дчыну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сунасле́днік, ‑а, м.

Той, хто атрымлівае ў спадчыну якую‑н. маёмасць сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унасле́дование

1. атрыма́нне ў спа́дчыну;

2. биол. унасле́даванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спадкае́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе.

2. перан. Той, хто прадаўжае чые-н. традыцыі, чыю-н. дзейнасць.

|| ж. спадкае́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. спадкае́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Érbrecht

n -(e)s, -e пра́ва на спа́дчыну

éine ~ máchen — атрыма́ць спа́дчыну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

odziedziczać

незак. атрымліваць у спадчыну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odziedziczyć

зак. атрымаць у спадчыну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Érbfähigkeit

f - пра́ва на спа́дчыну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)