Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
папы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым і без дап.
Пырскаць злёгку, час ад часу. Пакуль на кухні папырсквала смажаніна ды рэзаліся агуркі, Баляслаў не ведаў, што гаварыць.«ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цяля́цінаж.кул. Kálbfleisch n -es;
смажані́на з цяля́ціны Kálbsbraten m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Léndenbraten
m -s, - кул.смажані́на з філе́ (я́лавічыны)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
блю́да, ‑а, М ‑дзе, н.
Неглыбокая пасудзіна круглай або авальнай формы, на якой падаецца да стала смажаніна, печыва, фрукты і пад. Столік у зальчыку гнуўся ад блюд са смажаным, вараным, печаным, ад бутэлек з півам і віном.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поджа́ркаж., кул., разг.
1.(действие) сма́жанне, -ння ср.;
2.(кушанье) сма́жанка, -кі ж., смажані́на, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
meaty
[ˈmi:ti]
adj.
1) мясны́
2) мясі́сты
meaty roast — мясі́стая смажані́на
3) зьмясто́ўны (пра кні́гу, прамо́ву)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Bráten
m -s, - смажані́на
ein fétter ~ — до́бры куш
j-m den ~ versálzen — разм. сапсава́ць каму́-н. здавальне́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пе́чыва ’печаныя вырабы з мукі’ (ТСБМ), пе́чыво ’тс’, ’адна выпечка хлеба’ (слонім., саліг., Нар. словатв.; рагач., кіраў., Нар. сл.; Шат.), укр.пе́чиво ’тс’, ’смажанае мяса’, рус.пе́чиво ’печанае; смажанае’, польск.pieczywo ’пячэнне’, в.-луж.pječwo ’хлебабулачныя вырабы’, н.-луж.pjacywo ’пячэнне, булачкі’, чэш., славац.pečivo ’тс’, ’хлебабулачныя вырабы’, славен.pecívo ’праца хлебапёка’, серб.-харв.пе̏циво ’булачныя вырабы’, ’што-небудзь спечанае’, ’смажаніна’, макед.печиво ’смажанае мяса’, балг.печи́во ’смажанае ў духоўцы альбо на пліце’. Прасл.*pečivo ’якое пячэцца’ (Бязлай, 3, 18). Да пячы́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кіпу́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Які кіпіць, нагрэты да кіпення. На стале з’явілася кіпучая смажаніна сала з каўбасою і яечкамі.Пестрак.
2. Бурлівы, пеністы. Кіпучы вадаспад. □ Песня ўздымае Кіпучы вал з глыбінь марскіх.Танк.// Пеністы, іскрысты (пра віно, піва і пад.). За кожным сталом Месца пакінем для нашых сяброў, Чарку пакінем з кіпучым віном.Танк.
3.перан. Дзейны, ажыўлены, напружаны. Кіпучая дзейнасць. □ Наш край кіпучай працай Узмоцнен і сагрэт.Журба.// Палкі, гарачы. Кіпучая натура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)