довести́ сов., в разн. знач. даве́сці;

довести́ до до́му даве́сці да ха́ты;

довести́ до слёз даве́сці да слёз;

◊

довести́ до све́дения даве́сці да ве́дама.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tränenfeucht

a вільго́тны [мо́кры] ад слёз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

напла́каць, -пла́чу, -пла́чаш, -пла́ча; -пла́ч; зак.

1. што і чаго. Праліць нейкую колькасць слёз (разм.).

2. што. Плачучы, давесці да чырвані, прыпухласці (вочы).

◊

(Як) кот наплакаў (разм., жарт.) — пра вельмі малую колькасць чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расі́ць, рашу, росіш, росіць; незак., што.

Разм. Мачыць расою. Высокі густы бульбоўнік блытаўся ў нагах, расіў адзенне. Сачанка. // Пакрываць кроплямі (слёз, крыві). Канец бядзе, Нудзе І гору, — Не росяць вейкаў кроплі слёз. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слёзацячэ́нне, ‑я, н.

Павышанае выдзяленне слёз пры розных хваробах або раздражненні вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руча́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Невялікі натуральны вадзяны паток, які цячэ струменем.

Горны р.

Бягуць вясеннія ручаі.

Ручаі слёз (перан.).

|| памянш. ручаёк, -чайка́, мн. -чайкі́, -чайко́ў, м.; прым. ручайко́вы, -ая, -ае.

|| прым. ручаёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запла́каны, ‑ая, ‑ае.

Са слядамі слёз, распухлы, пачырванелы ад плачу. Заплаканы твар. Заплаканыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

onrush [ˈɒnrʌʃ] n. fml на́ціск, ата́ка; прыто́к, прылі́ў;

an onrush of tears пато́к слёз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саро́мецца несов.

1. стыди́ться, со́веститься;

ён ~меўся сваі́х слёз — он стыди́лся свои́х слёз;

2. (чувствовать замешательство) стесня́ться, смуща́ться, конфу́зиться, со́веститься;

с. незнаёмых — стесня́ться незнако́мых;

с. пець — стесня́ться петь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

1. што і чаго. Разм. Праліць нейкую колькасць слёз. Ад прыгону-гора, ад паноў, ад катаў слёз стаяла мора, што мужык наплакаў. Машара.

2. што. Плачучы, давесці да чырвані, прыпухласці (вочы).

•••

(Як) кот наплакаў гл. кот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)