Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Слу́хаць ‘успрымаць слыхам’, ‘разглядаць (судовую справу)’, ‘прымаць пад увагу чые-небудзь указанні’ (ТСБМ, Ласт., Нас., Шымк. Собр., Касп., Байк. і Некр., ТС, Сл. ПЗБ), ст.-бел.слухати, слышати, слышети ‘тс’ (Альтбаўэр). Укр.слу́хати, рус.слу́шать, дыял.слу́хать, польск.słuchać ‘слухаць’, słuszać ‘слухацца’, в.-луж.posłuchać, słušeć, н.-луж.słuchać, słušaś, чэш.slušeti ‘падыходзіць, быць да твару’, славац.slušať, серб.-харв.слушати, славен.slúšati, балг.слу́шам, макед.слуша, ст.-слав.слоушати. Прасл.*sluchati і *slušati < *sluxěti, якія ад *sluchъ ‘слых’ (Фасмер, 3, 679), гл. слых. Адпаведнікі літ.klausýti ‘слухаць, слухацца’, ст.-прус.klausiton ‘пачуць’, ст.-в.-ням.hlosên ‘слухаць, слухацца’; з іншай ступенню вакалізму: ст.-інд.śróṣati ‘ён чуе’, ст.-сакс.hlust ‘слых; вуха; слуханне’, якія працягваюць і.-е.*kʼleu̯‑s‑ ‘чуць’. Гл. яшчэ Махэк₂, 558–559; Сной₁, 583; Глухак, 564; Борысь, 560; ЕСУМ, 5, 310–311.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
defer
I[dɪˈfɜ:r]
v., -ferred, -ferring
адклада́ць (на пасьля́); адтэрміно́ўваць; адця́гваць (-ца)
II[dɪˈfɜ:r]
v., -ferred, -ferring
саступа́ць, лічы́цца з кім-чым; падпара́дкавацца; слу́хацца
Children should defer to their parents’ wishes — Дзе́ці паві́нны слу́хацца бацько́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
непаслушэ́нства, ‑а, н.
Нежаданне або адмаўленне слухацца, слухаць каго‑н. Непаслушэнства дзяцей. □ Непаслушэнства ўнука, а тым больш заступніцтва за яго чужога чалавека, зусім раззлавалі гаспадыню.Пальчэўскі.// Адмаўленне падпарадкавацца каму‑н. Клямт адчуваў, як сярод.. [салдат] пашыраецца дух непаслушэнства і абыякавасці да начальства.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стаі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да стаіцызму (у 1 знач.). Стаічная філасофія. Стаічная школа.
2.перан. Стойкі, мужны ў жыццёвых выпрабаваннях. Стаічнае рашэнне.// Уласцівы стойкаму чалавеку; мужны. Стаічная вытрымка [Караля] прымушала слухацца і ў той жа час пачынала раздражняць Валю.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вініцца ’прызнавацца ў віне’; ’слухацца, падпарадкоўвацца’; ’правініцца’ (КТС). Укр.вини́тися ’прызнавацца ў віне’, рус.виниться ’прызнаваць за сабою віну, прасіць прабачэння’; ’быць абвінавачаным’, смал. ’прызнаваць чыю-небудзь уладу, падпарадкоўвацца’, польск.winić się ’прызнаваць сваю віну’. Зваротная форма да вініць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
listen
[ˈlɪsən]
v.i.
1) слу́хаць, прыслухо́ўвацца
He likes to listen to music — Ён лю́біць слу́хаць му́зыку
2) слу́хацца
•
- listen in
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gut tun
*vi
1) (D) рабі́ць дабро́, прыно́сіць кары́сць, быць кары́сным
2) слу́хацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
słuchać
słucha|ć
незак.
1. слухаць;
~ć koncertu — слухаць канцэрт;
~ć radia — слухаць радыё;
~m? — слухаю?; алё?; (недачуўшы) даруйце?; што?;
~aj! — паслухай!; слухай!;
2.слухацца;
nie ~ć — не слухацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gehórchen
vi (D) слу́хацца (каго-н.), падпарадко́ўвацца (каму-н.)
aufs Wort ~ — падпарадко́ўвацца без пярэ́чанняў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)