Вініцца ’прызнавацца ў віне’; ’слухацца, падпарадкоўвацца’; ’правініцца’ (КТС). Укр.вини́тися ’прызнавацца ў віне’, рус.виниться ’прызнаваць за сабою віну, прасіць прабачэння’; ’быць абвінавачаным’, смал. ’прызнаваць чыю-небудзь уладу, падпарадкоўвацца’, польск.winić się ’прызнаваць сваю віну’. Зваротная форма да вініць (гл.).