◎ Перапарэ́ць ’скончыцца’ (карэліц., ЖНС). Да пера- і пара (гл.). Утворана так, як перавучыць < мука (Усціновіч, вусн. паведамл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
схлы́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.
1. Хлынуўшы, сцячы.
Вада схлынула.
2. перан. Пра вялікую масу людзей: адначасова пайсці аднекуль.
Натоўп схлынуў праз 30 хвілін.
3. перан. Скончыцца, мінуцца.
Толькі назаўтра схлынула навала тэлефонных званкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паразрыва́цца, ‑аецца; зак.
Разарвацца — пра ўсё, многае. — Зараз дождж скончыцца, — нарэшце сказаў.. [Тайдо]: — хмары паразрываліся на кавалкі. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міну́цца, ‑нецца; зак.
1. Прайсці; скончыцца. Толькі што мінулася пара безупынных дажджоў. Чорны. Бацькаў гнеў даўно мінуўся. Колас.
2. Застацца ззаду; скончыцца. Мінулася невялічкае азярко, што краем падступіла да самай дарогі. Скрыган. Мінулася поле, пачаўся рэдкі лясок. Мележ. Калі мінуўся пясок, пачало трэсці на калдобінах. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зако́нчыцца, ‑чыцца; зак.
Прыйсці к канцу; завяршыцца, скончыцца. Заняткі закончыліся. Жніво закончылася. □ Новага старшыню павіншавалі апладысментамі, і на гэтым сход закончыўся. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́чарпацца, ‑аецца; зак.
1. Выбрацца да канца ў выніку чэрпання. Вычарпалася вада ў калодзежы.
2. перан. Поўнасцю расходавацца, скончыцца. Вычарпаліся сродкі, сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
несдоброва́ть / несдоброва́ть (кому, чему) дабро́м не ско́нчыцца, не міну́ць бяды́ (лі́ха) (каму, чаму).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адгарэ́ць, ‑рыць; зак.
1. Перагарэўшы ў якім‑н. месцы, адваліцца, адпасці ад чаго‑н. Сук адгарэў.
2. перан. Скончыцца, мінуцца. Што адбалела, Што адгарэла — Лісцем замецена. Каршанеўская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wygasnąć
зак.
1. патухнуць, згаснуць;
2. скончыцца, закончыцца; страціць сілу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыко́нчыцца, ‑чыцца; зак.
Разм. Скончыцца. — От як толькі прыкончыцца гэтая калатня, дык [давай] пабяромся з табой дый пойдзем разам. — То куды ж гэта мы пойдзем? — яна [Алімпа] зрабіла выгляд, што не зразумела Анісімавых слоў. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)