сульфітава́ць

‘унесці (уносіць) дыяксід серы ў сок, мязгу або віно’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сульфіту́ю сульфіту́ем
2-я ас. сульфіту́еш сульфіту́еце
3-я ас. сульфіту́е сульфіту́юць
Прошлы час
м. сульфітава́ў сульфітава́лі
ж. сульфітава́ла
н. сульфітава́ла
Загадны лад
2-я ас. сульфіту́й сульфіту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сульфітава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

серавугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнне серы з вугляродам — бясколерная, лёгкая на загаранне ядавітая вадкасць з непрыемным пахам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохво́кіс, ‑у, м.

Спец. Злучэнне, у якім адзін атам якога‑н. элемента злучан з трыма атамамі кіслароду. Трохвокіс серы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кераці́н, ‑у, м.

Бялковае рэчыва, якое змяшчае вялікую колькасць серы і з’яўляецца састаўной часткай эпідэрмісу скуры, ногцяў, валасоў і інш.

[Ад грэч. kéras — рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухво́кіс, ‑у, м.

Хімічнае злучэнне, у якім адзін атам якога‑н. элемента злучан з двума атамамі кіслароду. Двухвокіс азоту. Двухвокіс серы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серавадаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнне серы з вадародам — газ, які ўтвараецца пры гніенні бялковых рэчываў і мае рэзкі непрыемны пах тухлых яец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полісульфі́ды

(ад полі- + сульфіды)

злучэнні серы з металамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Серыкі ‘стрэлкі звычайныя, Capsella bursa pastoris L.’ (Кіс.). Няясна. Відаць, паводле колеру (гл. серы). Параўн. украінскую назву гэтай жа расліны: сірыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сара́ч ’сукно з горшага гатунку воўны’ (стол., Нар. лекс.; Сл. Брэс.). Ад серы (гл. шэры) з суф. ‑ач; назва па колеру тканіны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тыябактэ́рыі

(ад тыя- + бактэрыі)

бактэрыі, здольныя акісляць серавадарод і іншыя адноўленыя злучэнні серы, серабактэрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)