трохво́кіс, ‑у, м.
Спец. Злучэнне, у якім адзін атам якога‑н. элемента злучан з трыма атамамі кіслароду. Трохвокіс серы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)