трагеды́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць трагедыйнага. Трагедыйнасць сюжэта. □ Адцяняючы трагічныя інтанацыі і матывы, гэта «светлая падзея» як быццам «знімае», пераадольвае самую трагедыйнасць давераснёўскай лірыкі Максіма Танка. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pinstripe [ˈpɪnstraɪp] n.

1. то́нкая све́тлая пало́ска (на матэрыі)

2. цёмная ткані́на ў бе́лую вертыка́льную пало́ску;

a pinstripe suit касцю́м у то́нкую пало́ску

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

syrup [ˈsɪrəp] n.

1. сіро́п;

cough syrup сіро́п ад ка́шлю;

pears in syrup гру́шы ў сіро́пе

2. ачы́шчаная па́така;

golden syrup све́тлая па́така

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фа́лда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Трубкападобная складка на адзенні. Светлая спадніца густымі фалдамі ападала ў .. [Рыты] вакол ног. Чорны.

2. Задняе крысо адзежы (пінжака, мундзіра, фрака і пад.).

[Польск. fałda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЛІК

(ням. Blick),

самая светлая, часам бліскучая пляма на паверхні прадмета. Сіла бліку ў натуры вызначаецца якасцямі самога прадмета і характарам яго асвятлення, у маст. творы — агульнай танальнасцю жывапісу, святлоценявой пабудовай твора.

т. 3, с. 192

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

еўрапео́ід

(ад лац. Europa + -оід)

прадстаўнік расы, для якой характэрна светлая скура, мяккія валасы, вузкі выступаючы нос, тонкія губы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прасве́т ’светлая паласа на неасветленым’, ’прамежак, свабодная прастора паміж блізкімі прадметамі’ (ТСБМ, Нас.), ’праём акна’ (ТСБМ, Шушк.). Рус. просве́т, укр. просві́ток, польск. przeswit, чэш. průsvit. Нульсуфіксальны дэрыват ад прасвяціць < свяціць. Сюды ж прасве́тны ’празрысты’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вясёланка, вясёлонка ’святліца’ (брасл., Карскі, Труды) — рэгіянальнае ўтварэнне ад вясёлы (гл.) са значэннем ’светлы’, параўн. рус. калуж. весёлая ночь ’светлая, месячная ноч’, вясёлка ’адкрытае месца, якое асвятляецца і саграваецца сонцам’, і памяншальна-ласкальнага суф. ‑он‑к‑а.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэферэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Асоба, якая складае або чытае дзе‑н. рэферат.

2. Службовая асоба, якая з’яўляецца дакладчыкам або кансультантам па пэўных пытаннях. — Кацар быў спецыяліст, светлая галава, найлепшы рэферэнт па эканоміцы. Шамякін.

[Ад лац. referens, referentis — паведамляючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блік

(ням. Blick)

1) светлая пляма, водбліск на гладкай паверхні (напр. сонечныя блікі);

2) злітак серабра, які змяшчае 2—3% свінцу; блікавае серабро.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)