ulec

зак.

1. пакарыцца, саступіць, скарыцца;

ulec siłom wroga — саступіць (скарыцца) сілам ворага;

ulec perswazjom — уступіць (паддацца) угаворам;

2. трапіць, зазнаць, зведаць;

ulec zniszczeniu — быць знішчаным;

ulec zakażeniu — заразіцца;

ulec wypadkowi — трапіць у аварыю; перажыць няшчасны выпадак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

першынство́ н.

1. (перавага) Vórrang m -(e)s;

саступі́ць першынство́ den Vórrang éinräumen;

2. спарт. Méisterschaft f -, -en;

кама́нднае першынство́ све́ту па ша́хматах Mánnschaftsschachweltmeisterschaft f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pierwszeństwo

н.

1. першынство;

dać komu pierwszeństwo — саступіць каму першынство;

2. перавага; прыярытэт;

pierwszeństwo przejazdu — пераважнае права праезду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

knuckle

[ˈnʌkəl]

1.

n.

1) суста́ў -ва m. (па́льца)

2) кале́на або́ лы́тка (жывёліны, ужыва́ныя, як мя́са)

2.

v.i.

сту́каць па́льцам, сту́кацца

to knuckle down (under), informal – падда́цца, саступі́ць каму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уступа́ць, уступі́ць​I разм. (адмовіцца ад чаго-н, саступіць) ábtreten* vt, überlássen* vt; éinräumen vt;

уступа́ць першынство́ j-m den Vórtritt lássen*; j-m den Vórzug gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

variance

[ˈveriəns]

n.

1) ро́зьніца f., разыхо́джаньне n.

2) засьцяро́га, нязго́да f.; спрэ́чка f.

to yield without variance — саступі́ць без засьцяро́гі

3) зьме́на f.

4) Law разыхо́джаньне, несупадзе́ньне n.

•

- be at variance with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Zúgeständnis

n -ses, -se

1) прызва́нне

2) усту́пка

ich kann euch kéine wéiteren ~se máchen — я не магу́ бо́лей ні ў чым вам саступі́ць [уступі́ць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сцярпе́ць, сцярплю, сцярпіш, сцярпіць; сцярпім, сцерпіце, сцярпяць; зак., што.

Вынесці, вытрымаць (што‑н. цяжкае, непрыемнае). Сцярпець абразу. □ Андрэйка прыціснуўся да плота, балюча апёк крапівой лоб, але сцярпеў, нават не зварухнуўся. Ваданосаў. Сэрца бацькоў не магло сцярпець такога дзіцячага гора. Маўр. // без дап. (звычайна з адмоўем «не»). Стрымацца, утрымацца (ад якіх‑н. дзеянняў, слоў). [Міхась:] — Натура ўжо гэткая: ніколі не сцярплю, па вачах праўдай хвастану. Савіцкі. // каму. Змаўчаць, саступіць каму‑н. Гэты ножык у Піліпкавага бацькі, можа, яшчэ ў партызанах быў. Таму Піліпка і не сцярпеў Алесю. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёта ж. (літара) Jóta n - і -s, -s;

◊

ні на ёту разм. kein Jóta, nicht im Geríngsten, nich um ein Haar;

не саступі́ць ні на ёту nicht um ein Jóta [um kéinen Zóllbreit] wéichen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

збочыць, звярнуць, завярнуць, павярнуць, скіраваць, сысці, саступіць; заламаць, захіліць (разм.) □ даць дарогу

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)